Historia

Wszystkich zainteresowanych edycją historii naszego klubu oraz dodaniu historycznych ciekawostek oraz zdjęć prosimy o kontakt mailowy klub@lotkonopiska.pl. Historia pochodzi z naszej starej strony.

 

Aby ukazać historię działającego na terenie Konopisk klubu sportowego „Lot” trzeba sięgnąć wstecz do dwudziestolecia międzywojennego, kiedy to na ziemiach polskich zaczął kształtować się i dojrzewać ruch sportowy.

Dalszy etap formowania się organizacji o charakterze rekreacyjnym i sportowym przypada na pierwsze lata powojenne, kiedy na zgliszczach pozostałych po okupacji niemieckiej powstało na terenie całego kraju sporo organizacji o charakterze sportowym. Boom na tego typu działalność wiązał się w dużej mierze z potrzebami społeczeństwa, które po kilkuletnim okresie życia w nieustannym lęku zabrało się nie tylko do odbudowy kraju i przywrócenia wszelkich typowych przejawów życia i działalności małych społeczności, ale też zajęło się formowaniem organizacji i struktur nie związanych bezpośrednio z podstawowymi potrzebami życiowymi (jak właśnie kluby sportowe, ogniska taneczne, itp.).
Ruch sportowy na terenie Konopisk przed wybuchem II wojny światowej.
W Konopiskach początki ruchu sportowego sięgają 1933 roku. W tym okresie działające we wsi paramilitarne organizacje „Strzelec” i „Sokół” włączyły do swych programów zajęć rozwijanie kultury fizycznej w formach odpowiednich dla ich działalności.
Miejscowa ludność szybko zainteresowała się nowymi modelami aktywności. Po kilku latach (1936-1938) na terenach tzw. „dzikiego ogrodu” (obecnie w tym miejscu jest boisko GLKS „Lot”) przylegającego do Szkoły Podstawowej wytyczono boisko do piłki nożnej, siatkowej i koszykówki. Urządzono także prowizoryczną bieżnię, skocznię do skoku w dal i wzwyż.
Powstałe w ten sposób zaplecze treningowe pozwoliło
miejscowej ludności zapoznać się z różnymi możliwościami a
ktywnego spędzania wolnego czasu. Nie powstały jednak w
omawianym okresie żadne organizacje formalne o charakterze
wyłącznie sportowym. Jedyne masowe imprezy lokalne
organizowane były nadal przez Związek „Strzelec”,
Ligę Obrony Przeciwpożarowej i Przeciwlotniczej,
a także drużyny harcerskie.
Działająca na terenie wsi Kopalnia Rudy Żelaza „Konopiska”, o której pisałem już wyżej, planowała urządzić nowe boisko do gier. Miało ono służyć przede wszystkim pracownikom kopalni i ich rodzinom. Rekrutowali się oni zresztą w znakomitej większości z mieszkańców Konopisk i pobliskich wsi. Niestety, wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych zamiarów.
Powstanie i działalność klubu w pierwszych latach istnienia.
Historia klubu sportowego „Lot” Konopiska sięga pierwszych lat powojennych. Rok 1945 był jeszcze okresem powrotów z wojennej tułaczki, ponownego skupiania się dawnych mieszkańców poszczególnych ziem, wreszcie organizacji najważniejszych dla lokalnych społeczności organizacji, jak straż pożarna, szkoły, itp. Ale już w następnej turze zaczęły odradzać się, bądź wyrastać nowe kluby sportowe.
Właśnie początek 1946 roku stał się historycznym momentem dla sportowej części Konopisk i okolicznych wsi. Grupa pasjonatów sportu, wyrosłych jeszcze na organizacjach sokolich już w 1946 roku podjęła zamiar organizacji klubu sportowego. Sympatycy sportu trafili na podatny grunt: w Konopiskach nadal funkcjonowała Kopalnia Rud Żelaza, która zapewniała odpowiednią bazę materialną dla organizacji klubu.
Dzień 15 lutego 1946 roku przeszedł do historii lokalnej, jako data założenia Górniczego Związkowego Klubu Sportowego „LOT” Konopiska działającego przy Kopalni Rudy Żelaza „Konopiska”. Zebranie sympatyków sportu zaowocowało również powołaniem pierwszego zarządu. Przewodniczącym został Stefan Marszałek, a jego zastępcą Tadeusz Ściebior. W skład zarządu weszli również:
Sekretarz – Franciszek Makowski
Skarbnik – Stanisław Sączek I
Gospodarz klubu – Tadeusz Unglik
Kierownik ogólnosportowy – Jan Hauer
Kierownik gier sportowych – Lucjan Ściebior
Kierownik sekcji lekkoatletycznej – Antoni Sączek
Kierownik sekcji wioślarskiej – inż. Zdzisław Nadarkiewicz
Kierownik sekcji piłki nożnej – Wiktor Furmanek
Kapitan drużyny piłki ręcznej – Lucjan Gajczyk
Nazwa klubu została wymyślona przez nieżyjącego już Przemysława Gajczyka, który nawiązał prawdopodobnie do przedwojennej organizacji zajmującej się sportem i kulturą fizyczną – „Sokół”. W symbolice zdecydowano się na lecącego na tle słońca i kłosów zboża orła. Co się tyczy barw, pochodzą one od symboli górniczych - czarne (górnictwo); zielone i niebieskie związane zaś były z tradycją ludową.
Członkowie klubu już w pierwszym roku istnienia powołali do życia trzy pierwsze sekcje sportowe: siatkówki męskiej, koszykówki męskiej i lekkiej atletyki. Jako, że w 1946 roku sport polski odradzał się dopiero po wojnie, przygotowywano się tylko do rozgrywek mistrzowskich. Poszczególne sekcje brały udział w meczach towarzyskich z drużynami z regionu częstochowskiego.
Dopiero w następnym – 1947 roku – przyszła kolej na udział klubu w pierwszych rozgrywkach sportowych. Były to I Ogólnopolskie Igrzyska Górnicze w Zabrzu. Rozpoczęły się one z udziałem ówczesnych władz państwowych i górniczych, w dniu 21 września. Drużyna koszykarzy zajęła tam drugie, a siatkarzy – piąte miejsce. W rok później reprezentująca już cały okręg sosnowiecki drużyna koszykarzy Lotu odniosła jeszcze większy sukces – wygrywając kolejne już Igrzyska Górnicze.
1948 rok przyniósł też pomysł budowy nowych boisk do piłki nożnej, siatkówki i koszykówki. Dokonano nawet niwelacji terenu pod te boiska. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że pierwsze powojenne boiska do gier zespołowych znajdowały się zwykle pod gołym niebem. Dopiero późniejsze lata przynosiły budowę hal sportowych, do których przenosili się siatkarze i koszykarze.
Trzeci rok działalności podsumowało zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym dokonano wyboru nowego zarządu. Prezesem klubu został Lucjan Ściebior, sekretarzem – Antoni Sączek, a skarbnikiem, na kolejną kadencję – Stanisław Sączek I. Funkcję kierownika ogólnosportowego sprawował nadal Jan Hauer.
Kolejnym, niezwykle istotnym dla klubu wydarzeniem, była zmiana nazwy na Klub Sportowy „Górnik” Konopiska, która miała miejsce w dniu 1 maja 1949 roku. Odbyło się to na polecenie Rady Okręgowej Zrzeszenia Sportowego „Górnik”, a wiązało się z reorganizacją całego sportu polskiego i przejściem klubów sportowych do zrzeszeń branżowych (Górnik, Gwardia, itp.) Uzasadnieniem dla tych działań był fakt, że drużyna była wówczas finansowana z kasy kopalni rudy „Konopiska”.
W czerwcu tego roku zakończono budowę boiska do piłki nożnej, a już 22 lipca otwarto uroczyście stadion. Obecny na otwarciu Naczelny Dyrektor Centralnego Zarządu – inż. Szretena – wygłosił przemówienie okolicznościowe, po czym rozegrano mecz piłki nożnej z „Gwardią” Częstochowa, zakończony wynikiem 6:6.
Zakończenie roku przyniosło wybór nowych władz. Zmiany nastąpiły na stanowiskach: sekretarza i skarbnika. Pierwszą z tych funkcji objął Jan Nalewajka, a drugą – Czesław Szymonik. W takim składzie zarząd przetrwał do końca 1952 roku, kiedy ponownie zmieniono skarbnika (tym razem funkcję tą powierzono Mieczysławowi Kukule) i sekretarza klubu (Józef Nonas).
W 1950 roku powołano Komitet Honorowy „Górnika Konopiska”. Walne zgromadzenie klubu włączyło do tegoż Komitetu: inż. Nadarkiewicza, dyr. Inż. Schroettera, inż. Mieczysławskiego, prof. Dyr. Prędkiego, Glińskiego, Bujaka, Barańskiego, Bolda i dyr. Stachurę. Wszyscy oni byli związani z klubem, bądź też z kopalnią „Konopiska”. W tym okresie klub otrzymał także pomoc w wysokości miliona złotych (600 000 na sprzęt, 200 000 na konserwację boiska oraz 200 000 na wydatki organizacyjne).

Pięciolecie klubu, które przypadło na 1951 rok uczczono w sierpniu, kiedy to zorganizowano okolicznościowe uroczystości z udziałem przedstawicieli zrzeszenia „Górnik”, władz kopalni „Konopiska” oraz przedstawicieli innych organizacji lokalnych. Po części oficjalnej nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej, a następnie rozegrano mecz piłki nożnej.
Dotychczasowe zasady finansowania klubu wykazały swoje niedoskonałości już w 1953 roku. W tym czasie Dyrekcję Kopalni „Konopiska” przeniesiono do pobliskiego Dźbowa. Odtąd władze kopalni nie były już tak bardzo zainteresowane sportem w Konopiskach. Także część kadry zawodniczej przeniosła się do innych kopalni, a także (co za tym szło) i klubów. Najbardziej uderzyło to w sekcje siatkarzy i koszykarzy, które w praktyce musiały zawiesić działalność. Ten trudny okres w historii klubu, związany zarówno z upadkiem sportowym, jak też i finansowym przypadł na prezesurę Jana Hauera. Wobec takiego obrotu rzeczy władze klubu skupiły się na dwóch działających jeszcze sekcjach: piłki nożnej i lekkoatletycznej. Poza tym starano się dbać o kulturę fizyczną mieszkańców gminy, organizując „biegi narodowe”, „marsze jesienne” oraz prowadząc akcję zdobywania odznak sportowych. Olbrzymim, wobec braku zainteresowania kopalni, nakładem środków własnych, dokonano rozbudowy budynku klubowego. Dzięki temu powstały: magazyn i szatnie dla zawodników oraz pokoik sędziowski. W tym czasie władze kopalniane większość środków przeznaczonych na sport inwestowały na terenie miejscowości Dźbów. Kolejny rok przyniósł wycofanie z rozgrywek sekcji piłki nożnej (po spadku do klasy C) i zawieszenie działalności lekkoatletów. Jedyną drużyną, która brała udział w rozgrywkach mistrzowskich byli tenisiści stołowi – sekcja powstała w 1955 roku. Pozostałe przeżywały olbrzymie trudności kadrowe (odejście zawodników do innych drużyn, pobór do wojska).
Już w rok później KS „Górnik” Konopiska przestał istnieć. Zwiastuny upadku widoczne były w latach poprzednich. Ale nie one były czynnikiem determinującym. W połowie lat pięćdziesiątych centrala Zrzeszenia „Górnik” postanowiła, że jedna kopalnia będzie mogła inwestować i utrzymywać tylko jeden klub sportowy. W związku z tym, że siedziba władz kopalnianych mieściła się już w Dźbowie, jej wybór padł na tamtejszą organizację sportową.
Ale likwidacja „Górnika” nie oznaczała końca sportu w Konopiskach. Działacze klubowi zadeklarowali dalszą chęć utrzymania ośrodka sportowego. Zadeklarowano więc przynależność do Zrzeszenia Ludowych Zespołów Sportowych. Już 27 czerwca 1956 roku odbyło się zebranie organizacyjne, na które zaproszono przedstawicieli Rady Głównej LZS w Częstochowie i Gminnej Spółdzielni w Konopiskach. Zebranie zaowocowało powołaniem LZS Konopiska. Przewodniczącym klubu został Edward Lipartowski, sekretarzem – Mieczysław Janik, a skarbnikiem – Jan Dobosz. W ten sposób rozpoczął się kolejny etap w historii sportu w Konopiskach.

Sekcja siatkówki mężczyzn w latach 1946-1956.

Wraz z powstaniem klubu rozpoczęła działalność także jedna z trzech pierwszych sekcji – siatkarska. Wiadomo jednak, że już od 1933 roku w ramach istniejącego wówczas na terenie Konopisk Związku Strzeleckiego grywano z powodzeniem w tzw. „siatkę”, czasem jeszcze myloną nazewnictwem z „piłką ręczną”. Pierwszy oficjalny mecz zawodnicy sekcji rozegrali 26 maja 1947 roku, pokonując CKS Częstochowa w stosunku setów 2:0. W ciągu całego roku drużyna rozegrała jeszcze kilka meczy towarzyskich, w których w drużynie Lotu brylowali: Lucjan Gajczyk i Tadeusz Ściebior.
Oprócz meczy towarzyskich rozgrywano też spotkania i turnieje towarzyskie. Przy okazji Święta Morza (20.07.1947 roku) siatkarze drużyny z Konopisk zwyciężyli w turnieju w Konopiskach zorganizowanego z udziałem „Błyskawicy” Borek i „Startu” Gnaszyn.
Po serii meczy towarzyskich drużyna wystąpiła w I Ogólnopolskich Igrzyskach Górniczych w Zabrzu. Zespół w składzie: Lucjan Ściebior, Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior, Antoni Sączek, Kazimierz Warwas, Wiktor Furmanek, Mieczysław Sroka, Mieczysław Sionek, Wacław Kwietniewski, Tadeusz Kita, Józef Kołodziejczyk, Paweł Furmanek, Mieczysław Czerwik, Tadeusz Warwas i kierownik ekipy – Jan Hauer zajął piąte miejsce. Po doskonałym początku i zwycięstwie 2:0 nad okręgiem Ruda Śląska przyszła porażka w II fazie mistrzostw z późniejszym zwycięzcą igrzysk – Okręgiem Zabrze (0:2). W meczu o V miejsce „Lot” pokonał okręg Wałbrzych 2:0.
Późną jesienią 1947 roku ekipa siatkarzy „Lotu” przystąpiła do rozgrywek mistrzowskich w okręgu Częstochowa. Zakończyły się one dużym sukcesem młodej drużyny, która zajęła II miejsce i zdobyła tytuł wicemistrza okręgu częstochowskiego wygrywając 19 z 26 spotkań. Gorzej poszło siatkarzom w eliminacjach do Okręgowych Igrzysk Górniczych (czerwiec 1948), w których zajęli III miejsce, nie awansując do kolejnej rundy. Drużyna nadal występowała w Klasie „A”, która była najwyższym szczeblem rozgrywek w okręgu. Sezon 1948/49 przyniósł ponownie doskonały wynik: siatkarze z Konopisk zajęli 3 miejsce w stawce, wygrywając 7 z 10 meczy. Dobre wyniki zaowocowały powołaniem Tadeusza Ściebiora i Lucjana Gajczyka do reprezentacji Częstochowy.
Kolejny sezon rozgrywkowy przyniósł powtórzenie rozstrzygnięć: ponownie trzecie miejsce w okręgu (zespół wygrał 9 z 12 meczy). W rundzie finałowej, która była nowością w rozgrywkach siatkarze ulegli „Włókniarzowi” Gnaszyn i „Spójni” Częstochowa. Później było gorzej: w sezonie 1950/51 dawały już o sobie znać braki kadrowe. Pomimo tego drużyna zajęła IV miejsce zwyciężając w 6 z 12 spotkań.
W kolejnych latach działalność sekcji w praktyce zamarła. W poszczególnych sezonach rozgrywano wyłącznie okazyjne mecze sparingowe, bądź też w ogóle nie udawało się zebrać drużyny siatkówki. Zespół, który odnosił dość duże sukcesy na szczeblu okręgowym, przestał istnieć.
Dopiero w 1956 roku rozegrano kilka meczy towarzyskich, pokonując 2:1 „Włókniarza” Gnaszyn i przegrywając w turnieju w Blachowni z tamtejszą „Stalą” 0:2. Po tym epizodzie sekcja siatkówki odrodziła się na krótko w latach sześćdziesiątych.

Sekcja koszykówki mężczyzn.

Koszykarze, podobnie do sekcji siatkówki, byli jedną z trzech założycielskich członów sportowych drużyny z Konopisk. Pierwszy mecz towarzyski rozegrali oni (podobnie zresztą, jak i siatkarze) z CKS Częstochowa w dniu 26 maja 1947 roku. Koszykarze mistrza okręgu częstochowskiego pokonali „Lot” w stosunku 36:14.
W tym samym roku koszykarze odnieśli jeden ze swych największych sukcesów, zdobywając wicemistrzostwo Igrzysk Górniczych w Zabrzu (20-23 września 1947). Po zwycięstwach w meczach eliminacyjnych z okręgiem Zabrze (53:25), okręgiem Sosnowiec (18:8) i okręgiem Ruda Śląska (40:19) w finale ulegli okręgowi Ruda Śląska 23:28. Jak zapisano w klubowej kronice „mecz ten przegrała drużyna w pechowych okolicznościach, wywartych przez sędziowanie i szowinistyczną publiczność”.
Po powrocie z igrzysk zespół wziął po raz pierwszy udział w mistrzostwach okręgu częstochowskiego. Drużyna występująca w składzie: Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior, Wiktor Furmanek, Kazimierz Warwas, Józef Kołodziejczyk, Lucjan Ściebior i Mieczysław Sionek spisywała się znakomicie przez cały sezon. Na mecie rozgrywek 1947/48 zajęła ex equo 1 miejsce z CKS Częstochowa. Regulamin decydował o konieczności rozegrania meczu dodatkowego o mistrzostwo okręgu. Doszło do niego w sali przy ulicy Pułaskiego w Częstochowie. „Lot” w najsilniejszym składzie, uzupełniony o Antoniego Sączka i Mieczysława Kościelniaka stanął przed szansą na zwycięstwo w rozgrywkach. Przy komplecie publiczności do przerwy wynik brzmiał jednak 24:17 dla CKS. W drugiej części spotkania dominował zespół z Konopisk, któremu jednak nie udało się wyrównać. Końcowy wynik 33:34 wskazuje jednak, że spotkanie miało dramatyczny i wyrównany przebieg. Ówczesna prasa tak podsumowała tą partię: „Mecz prowadzono w morderczym tempie, toteż w końcowych minutach obie drużyny były już u kresu sił.” Drużyna zajęła ostatecznie II miejsce w okręgu. O ówczesnej sile sekcji koszykarzy może świadczyć fakt, że na 20 meczy mistrzowskich drużyna przegrała tylko 4.
W 1948 roku koszykarze po raz kolejny zakwalifikowali się do Ogólnopolskich Igrzysk Górniczych. Najpierw na szczeblu eliminacji okręgowych w Czeladzi (27 maja) uporali się z GZKS Krynica (20:15), GZKS Zryw Dąbrowa (23:7) i GZKS Grodziec (18:17). Zajmując pierwsze miejsce w eliminacjach koszykarze zakwalifikowali się do II tury eliminacji w Zabrzu (20 czerwca). Tam pokonali GZKS Ruda Śląska 28:11 i GZKS Zabrze 17:16. Występując w praktycznie niezmienionym, w porównaniu do poprzedniego sezonu składzie, drużyna awansowała do głównych spotkań Igrzysk (Zabrze – 22-24 czerwca), gdzie pokonała okręg Katowice 63:20, okręg Bytom 44:12, okręg Rybnik 32:10 i wreszcie okręg Zabrze 24:22. Zwyciężając we wszystkich meczach, zarówno eliminacyjnych, jak również i finałowych, ekipa z Konopisk została Mistrzem Okręgowych Igrzysk Górniczych. Dzięki temu zakwalifikowała się do ogólnopolskiego finału Zawodów Związków Zawodowych w Warszawie. W dniu 19 sierpnia 1948 roku zespół w składzie: Tadeusz Ściebior, Wiktor Furmanek, Kazimierz Warwas, Józef Kołodziejczyk, Lucjan Ściebior, Mieczysław Sionek, Antoni Sączek, Mieczysław Kościelniak i Zachariasz Świderski zmierzyła się z późniejszym triumfatorem imprezy – Kolejarzem Poznań, przegrywając 9:56 i odpadając z dalszych gier. Zespół wystąpił w tym meczu bez swego najlepszego zawodnika – Lucjana Gajczyka, który był zwycięzcą w klasyfikacji najskuteczniejszych podczas mistrzostw okręgu w sezonie 1947/48.
Kolejny sezon w wykonaniu koszykarzy był już gorszy. Drużyna zajęła dopiero trzecie miejsce w mistrzostwach okręgu częstochowskiego. Na 12 meczy zwyciężyli w ośmiu. Tylko indywidualnie Wiktor Furmanek zyskał miano najskuteczniejszego koszykarza rozgrywek 1948/49. Pomimo słabszej postawy drużyny w tym sezonie, Lucjan Gajczyk i Tadeusz Ściebior zyskali uznanie w oczach kapitana okręgu częstochowskiego i zostali powołani na towarzyski mecz z pierwszoligowym zespołem AZS Warszawa.
Sezon 1949/50 drużyna zakończyła na czwartym miejscu, wygrywając jedynie 4 z dziesięciu spotkań. Identyczny wynik uzyskała w następnym sezonie 1950/51, występując w stawce sześciu zespołów.
W następnych latach działalność sekcji zawieszono, co spowodowane było problemami personalnymi, organizacyjnymi i finansowymi, o których pisałem powyżej. Na długie lata koszykówka w Konopiskach na szczeblu rozgrywek mistrzowskich przestała istnieć.
 

Sekcja lekkoatletyczna.

Kolejną z sekcji istniejących już od początków klubu byli lekkoatleci. Pierwsze zawody regionalne, w jakich wzięli udział zawodnicy sekcji, odbyły się w Konopiskach z okazji Święta 1 Maja w 1948 roku. Mecz lekkoatletyczny z udziałem zawodników z Częstochowy przyniósł kilka godnych zapamiętania dla dziejów klubu wyników: w biegu na 100 metrów drugie miejsce zajął Lucjan Gajczyk, a trzecie – Mieczysław Kościelniak, a w biegu średnim – na 800 metrów – trzeci był Mieczysław Sionek. Na odległości 1000 metrów drugie miejsce zajął Edward Pyda, a tuż za nim uplasował się Wiktor Furmanek.
W czerwcu tego roku na zawodach górniczych w Sosnowcu pierwsze miejsce w skoku w dal zajął Eugeniusz Zawada, a w skoku wzwyż zwycięzcą został Zachariasz Świderski. Niestety, nie są znane wyniki zwycięzców.
Sekcja lekkoatletyczna nie wykazywała takiej aktywności na polu rozgrywek mistrzowskich, jak poprzednie. Skupiała się na krzewieniu kultury fizycznej, organizacji biegów i marszy terenowych. Jej członkowie odnosili jednak i w omawianym okresie sporadyczne sukcesy. Główną bolączką sekcji był brak bieżni lekkoatletycznej oraz sprzętu. W związku z tym klubowi udzielano kredytów ze strony Referatu Kultury Fizycznej Zarządu Głównego Związku Zawodowego Górników w Sosnowcu (przykładowo w 1949 roku 600 000 złotych w kilku transzach). Nie doprowadziło to jednak do powstania bieżni. Udało się jedynie zrealizować do końca budowę boiska.
Już w 1954 roku, w czasie gdy zamarła działalność sekcji koszykarzy i siatkarzy, zawodnicy „Górnika” wzięli udział w mistrzostwach Rady Okręgowej „Górnik” w Częstochowie. Wyróżnili się tam dwaj zawodnicy z Konopisk: Stanisław Sączek I zajął 2 miejsce w skoku w dal i 3 w biegu na 100 metrów, a Stefan Słabosz uplasował się na trzeciej pozycji w biegu na 400 metrów.
Nieco gorzej zawodnikom sekcji lekkiej atletyki poszło w mistrzostwach powiatu częstochowskiego, gdzie ponownie drugi na 200 metrów był Stanisław Sączek, a w sprincie piąte miejsce zajął Władysław Bator.
W sezonie halowym 1955 trzecie miejsce w mistrzostwach Częstochowy zajął ponownie Stanisław Sączek. Było to w biegu sprinterskim na 30 metrów.
Lepsze wyniki osiągnięto w mistrzostwach powiatowych w lipcu 1956 roku na boisku GWKS, gdzie Stanisław Sączek I zwyciężył w biegach na 200 i 400 metrów, a Narcyz Ćwikliński – w skoku wzwyż i w rzucie oszczepam. Drużynowo zawodnicy z Konopisk wygrali w klasyfikacji, zdobywając Puchar Przechodni TKKF w Częstochowie. Drużyna wystąpiła w składzie: Narcyz Ćwikliński, Stanisław Sączek, Mieczysław Janik, Władysław Bator, Antoni Skóra, Mieczysław Sionek, Marian Ciuk i Ryszard Socha.

Końcowa klasyfikacja:
1. LZS Konopiska – 73 pkt.
2. LZS Błeszno – 60 pkt.
3. LZS Wyrazów – 31 pkt.

Zawodnicy klubu z Konopisk brali też udział w meczach lekkoatletycznych rozgrywanych przez reprezentację powiatu częstochowskiego. Szczególnie wyróżnili się wówczas Mieczysław Janik – wicemistrz w skoku w dal i Władysław Sionek – trzeci w biegu na 100 metrów.
Sekcja piłki nożnej.
Tę najpopularniejszą dziś w gminie formę rozgrywek zespołowych powołano do życia dopiero w 1949 roku. Okres pomiędzy 1946, a 1949 rokiem upłynął na przygotowaniach i planowaniu powołania sekcji. Członkowie klubu musieli najpierw uporać się z problemami natury organizacyjnej i stworzyć zaplecze. Już w 1946 roku utworzono w klubie stanowisko kierownika do spraw
piłki nożnej. Stanowisko to objął Wiktor Furmanek.
Największe problemy niosła ze sobą jednak budowa boiska. Jak donosiła prasa w 1949 roku: „boisko zostało już zniwelowane. Obecnie górnicy przystąpią do zaorania go celem usunięcia kęp trawy, po czym do uwalcowania oraz zasiania rajgrasu, dzięki czemu powstanie równy i estetyczny dywanik trawiasty. Boisko ma piękne położenie i znajduje się w ogrodzie obok dworku Zjednoczenia Kopalń Rudy Żelaznej. Mierzy ono 110 metrów długości i 70 metrów szerokości. Wzdłuż jednej z głównych linii wzniesione zostaną stopnie z ławkami dla widzów a w przyszłości wokół boiska zbudowana będzie bieżnia lekkoatletyczna (…) pozostało jeszcze wiele do zrobienia.”
Już w tym samym - 1949 roku - rozegrano pierwszy mecz na nowym stadionie (22 lipca – 6:6 z „Gwardią” Częstochowa). W następnym roku drużyna wzięła udział po raz pierwszy w rozgrywkach mistrzowskich, występując w klasie „C”. Kadrę zespołu tworzyli: Zdzisław Korfel (bramkarz), Wiesław Kasprzyk i Mieczysław Sionek (obrońcy), Władysław Musik, Tadeusz Ściebior, Eugeniusz Zawada (pomocnicy), Mieczysław Kościelniak, Wiktor Furmanek, Władysław Opalski, Zenon Sołtysiak, Edward Pyda, Kazimierz Płaneta, Wiesław Kruk i Kazimierz Musik (napastnicy). W początkach istnienia występowali też w drużynie: Kazimierz Haładyn (bramkarz), Bogdan Jaźwiec i ? Gładysz. W tym pierwszym, historycznym sezonie, drużyna zdobyła pierwsze miejsce w rozgrywkach, awansując do klasy „B”. Spośród dziesięciu meczy wygrała dziewięć.
Występując w klasie „B”, w sezonie 1951 drużyna „Górnika” Konopiska, trenowana przez trenera Barańczaka wygrała 11 i zremisowała w 3 z 16 meczy. W wyniku tego zajęła ostatecznie drugie miejsce i pozostała w tej klasie rozgrywkowej. Jednak wycofanie się z czynnego uprawiania sportu przez kilku starszych zawodników spowodowało regres formy zespołu. W sezonie 1952 drużyna uplasowała się dopiero na piątym miejscu, pomimo wejścia do niej kilku młodych, perspektywicznych zawodników: Bogdana Jaźwca, Stanisława Kruka, Stanisława Pyrkosza. Bilans meczy był niekorzystny: 6 zwycięstw, 3 remisy i 7 porażek.
W sezonie 1952 po raz pierwszy do rozgrywek przystąpiła też drużyna juniorska, która poradziła sobie doskonale, zwyciężając w mistrzostwach powiatu częstochowskiego. Wielu z jej zawodników zasiliło później szeregi pierwszej drużyny (m.in.: Stanisław Sączek II, Władysław Bator i Mieczysław Kruk).
Sezon 1953 był dużo słabszy w wykonaniu obydwu drużyn. Oprócz braku zainteresowania ze strony kopalni wpływ miało na to odejście kilku zdolnych zawodników związanych pracą zawodową z innymi miejscowościami. Piłkarze zajęli szóste miejsce, odnosząc pięć zwycięstw i remisując trzy z 14 meczy. Nienajlepsze wyniki osiągali też juniorzy podczas przedmeczy klasy „B”. Ostatecznie zajęli czwartą lokatę. W rok później drużyna zanotowała jeszcze większy regres, zajmując ósmą pozycję i spadając do klasy „C”. Doprowadziło to do rozbicia sekcji piłki nożnej.
Odrodziła się ona w 1956 roku. W dniu 1 lipca drużyna rozegrała pierwszy mecz, jako LZS Konopiska. W tym historycznym spotkaniu przegrała ze „Stalą” Blachownia (późniejsza „Pogoń”) 1:3. Jedyną bramkę zdobył Stanisław Sączek II. LZS nie brał w tym sezonie udziału w rozgrywkach ligowych, ale udanie zaprezentował się w meczach o Puchar Rady Powiatowej LZS i PZGS. Po zwycięstwie w finale rozgrywek z LZS Szarlejka 4:1 (1:0) zespół z Konopisk zdobył to trofeum. Bramki w finałowym meczu zdobyli: A. Skóra – 3 i E. Kościelniak – 1. W nagrodę piłkarze otrzymali piłkę „węgierkę”, a drużyna z Kawodrzy piłkę „polską”. Kilku zawodników z Konopisk zostało powołanych na mecz LZS Częstochowa z LZS-em Lubliniec. Byli to: S. Sączek II, W. Bator, J. Bator, A. Skóra, W. Skóra, M. Kruk i J. Kromołowski.

Sekcja tenisa stołowego.

Sekcja tenisistów stołowych jest najmłodszą spośród opisywanych. Została ona utworzona w 1954 roku, jako efekt rosnącego zainteresowania młodzieży tą dziedziną sportu. W 1955 roku drużynę zgłoszono do rozgrywek w klasie „B”. Jej zawodnikami byli wówczas m.in.: Jerzy Bator, Stanisław Sączek, Julian Wolny i Andrzej Domański. W pierwszym sezonie drużyna zajęła trzecie miejsce w stawce 6 drużyn, zwyciężając w sześciu i remisując w jednym, spośród dziesięciu spotkań. Jeszcze przed oficjalnym wystartowaniem sekcji w rozgrywkach ligowych Stanisław Sączek zdobył indywidualne wicemistrzostwo Okręgu Zrzeszenia „Górnik” w Częstochowie.
Dużo lepiej było w kolejnym sezonie ligowym, kiedy po wygraniu pięciu spośród sześciu meczy drużyna zajęła wspólnie z „Włókniarzem” Gnaszyn pierwsze miejsce w klasie „B”. Nie stawiła się jednak na decydujący mecz o prymat w tej klasie rozgrywkowej i ostatecznie zajęła drugą lokatę. Powodem niestawienia się na mecz było… „przegapienie jego terminu”.
We wrześniu 1956 roku drużyna wzięła też udział w mecach o drużynowe mistrzostwo powiatu Częstochowa w Rudnikach. Zajęła tam drugie miejsce przegrywając w finale z LZS Kawodrza 3:5. Zawodnik Lotu – Stanisław Sączek I zajął zaś pierwsze miejsce w turnieju indywidualnym o Puchar Rady Powiatowej LZS w Częstochowie oraz drugie miejsce w mistrzostwach Rady Okręgowej ZS „Górnik” w Częstochowie, ustępując tylko Romanowi Wilkowi.


Inne sekcje klubu w latach 1946-1956.

Na początku działalności klubu utworzono jeszcze jedną sekcję sportową - kierowaną przez inż. Nadarkiewicza grupę wioślarską, która posiadała jedynie parę kajaków. Była to jedynie efemeryda w dziejach działalności „Lotu”. Podobnie zresztą, jak i sekcja szermiercza, a także gimnastyczna, której organizację podjęto po tym, jak w 1949 roku Centrala Zrzeszenia „Górnik” przyznała wyposażenie i przyrządy dla tychże sekcji. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, co było decydującym powodem nieutrzymania się tych dwu dyscyplin w Konopiskach. Być może decydujące miejsce odegrały tu luki w wyposażeniu. Sądzę jednak, że chodziło raczej o brak zainteresowania społeczności lokalnej tymi dziedzinami sportu. Bardziej cenione były gry zespołowe.
Oprócz wszystkich opisywanych i wzmiankowanych sekcji sportowych klub doczekał się jeszcze jednej – szachowej – ale o tym napiszę w kolejnym rozdziale, jako że była ona najmłodszą spośród wszystkich.
Jak widać w świetle omówionych powyżej pierwszych lat istnienia klubu, nie skupiał on swej działalności jedynie na wybranych dziedzinach sportowych, ale starał się rozszerzać swoją aktywność na wszystkie dziedziny będące w obszarze zainteresowań mieszkańców Konopisk i przyległych miejscowości.
Wart odnotowania jest również inny fakt. Ówcześni sportowcy, nie tylko zresztą w Konopiskach, byli multidyscyplinarni. Świadczą o tym te same osoby, które pojawiają się na liście osiągnięć w różnych dziedzinach, działając w różnorakich sekcjach (Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior i inni). Można też mówić o całych rodzinach, które prowadziły sportowy tryb życia i funkcjonowały z powodzeniem także i na liście członków klubu. W tamtych latach były to m.in. rodziny Sączków i Gajczyków.
Biorąc po uwagę rolę klubu, który miał przede wszystkim zaspokajać potrzeby ludności lokalnej, wyrósł on na jeden z wiodących ośrodków sportowych w regionie poza obszarem Częstochowy. Świadczą o tym sukcesy szczególnie koszykarzy i siatkarzy.
Z kolei o tym, jak mocno zależała sytuacja klubu od wspierającego go Zrzeszenia świadczą losy „Górnika” Konopiska w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, kiedy to w dodatku część zawodników zmieniła pracę oraz klub, co w tamtych latach było równoznaczne, biorąc pod uwagę ówczesny „sponsoring branżowy”.
Pierwsze lata istnienia klubu dają się podzielić na kilka okresów: pierwszy od 1946 do 1949 roku – okres założycielski pod nazwą „Lotu”, drugi, w latach 1949-1951– pod egidą Zrzeszenia „Górnik”, kiedy klub odnosił jeszcze sukcesy sportowe w regionie i posiadał liczące się sekcje koszykówki i siatkówki oraz trzeci (lata 1952-1956), który był okresem upadku, aż do odrodzenia się klubu, jako LZS.

 

Kolejny etap dziejów sportu w Konopiskach pragnę przedstawić już w szerszym okresie czasowym. Cezura czasowa wydaje się być jasna. Nie jest jedynie odzwierciedleniem przemian historycznych. W 1956 roku, jak już o tym pisałem, klub zmienił nie tylko nazwę, ale i przynależność do zrzeszenia sportowego (zamiast zrzeszenia „Górnik” - Ludowy Związek Sportowy). Z kolei data końcowa określa kres istnienia polskiego sportu w ramach PRL-u i konieczność przystosowania się do nowych, nierzadko dużo trudniejszych warunków materialnych okresu kapitalizmu.

Podobnie, jak miało to miejsce w poprzedniej części, postaram się ukazać historię klubu z podziałem na jego poszczególne sekcje oraz odrębnie pokażę dzieje struktur klubowych. W omawianym okresie zaznaczyła się dominacja piłki nożnej. Kilka sukcesów odnieśli tenisiści, powstała wreszcie sekcja szachowa.
Działalność LZS Konopiska do roku 1967.
W pierwszych latach istnienia LZS Konopiska głównymi zadaniami zarządu klubu były: przeorientowanie działalności klubu na nowe struktury, w jakich przyszło działać oraz ustabilizowanie sytuacji związanej z działalnością poszczególnych sekcji. Od 1956 roku prym wieść zaczęły drużyny piłki nożnej oraz sekcja tenisa stołowego, które stały się priorytetowymi, w odróżnieniu od okresu wcześniejszego.
Prezesem w latach 1956-1964 był Edward Lipartowski, z wyjątkiem roku 1959, kiedy zastąpił go na krótko Józef Furmanek. Od 1965 roku prezesował zaś przez kolejne dziewięć lat Zdzisław Kruk, postać niezwykle dla klubu zasłużona. Sekretarzami byli wówczas kolejno: Stefan Słabosz (1957-1958), Władysław Kowal (1959), Zdzisław Kruk (1960-1961) oraz Stanisław Sączek II (1962-1966). Lata te są słabiej naświetlone w klubowych annałach. Dopiero połowa lat 60-tych przynosi tu poprawę.
W 1965 roku klub uzyskał możnego protektora. Odpowiadając na apel częstochowskiego ZPN Raków stał się klubem patronackim nad LZS-em Konopiska w dniu 12 stycznia 1965 roku, o czym donosiło „Życie Częstochowy”. W tym też roku klub nakreślił pięcioletni plan rozwoju, który zakładał aktywizację sportową dziewcząt, zwiększenie ilości członków zarządu klubowego, zacieśnienie współpracy ze szkołą podstawową oraz podniesienie ilości aktywnych członków klubu ze 110 do 150 osób. Planowano także powołanie sekcji strzeleckiej, pływackiej oraz piłki ręcznej kobiet i mężczyzn. Szczególnie z sekcją pływacką wiązano duże nadzieje, wysyłając na kursy ratownicze Walentego Skórę oraz Jerzego Machałę, którzy mieli następnie szkolić zawodników na nowo urządzonym kąpielisku z plażą.
Spośród ważniejszych wydarzeń dla sportu w Konopiskach w tym czasokresie należałoby wspomnieć, że miejscowy LZS był gospodarzem odbywających się w 1966 roku finałów Spartakiady Powiatowej. Gospodarze zajęli pierwsze miejsce w punktacji ogólnej, zdobywając puchar przechodni Przewodniczącego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Częstochowie. Puchar ten wręczył przewodniczącemu GRN w Konopiskach – Franciszkowi Kowalskiemu – sekretarz Prezydium – Józef Dembski.
W ramach obchodów dwudziestolecia działalności klubu odbyło się w tym roku również kilka imprez sportowych:
- turniej tenisa stołowego
- turniej dzikich drużyn w piłce nożnej
- mecz piłkarski z LKS „Pogoń” Imielin
Z powodu ograniczonych funduszy nie można było uświetnić uroczystości jubileuszowych bardziej okazałymi imprezami.
LZS wziął też udział w konkursie zorganizowanym przez redakcję „Gromady-Rolnika” na budowę obiektów o charakterze sportowym. Konopiska do konkursu wysunęły zalew „Pająk”, za co zajęły ex equo czwarte miejsce na szczeblu ogólnokrajowym. Nagrodą była równowartość 10 000 złotych w sprzęcie sportowym.
Owocny na polu działalności klubu rok zamknęło zebranie sprawozdawczo-wyborcze, podczas którego dokonano wyboru zarządu. Prezesem klubu został Zdzisław Kruk, wiceprezesem ds. finansowo-gospodarczych Edward Lipartowski, wiceprezesem ds. sportowo-organizacyjnych – Kazimierz Kruk, a wiceprezesem ds. turystyki – Kazimierz Kuśmierski. Sekretarzem został wybrany Ignacy Polanowicz (obecny prezes), a skarbnikiem – Stanisław Górniak. Poza nimi zarząd klubu liczył jeszcze dziewięciu członków.
Najważniejszym wydarzeniem w tym okresie było kolejne zebranie sprawozdawczo-wyborcze. Miało ono miejsce 14 października 1967 roku. Klub przemianowano wówczas na Ludowy Klub Sportowy „Lot” Konopiska. Uchwalono też statut klubowy, a LKS „Lot” uzyskał osobowość prawną. Sporządzone zostały też materiały dotyczące zatwierdzenia zmian, które przesłano do Wydziału Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach oraz do Rady Wojewódzkiej Zrzeszenia LZS w Katowicach.
Ukonstytuował się także nowy zarząd klubu:
1. Prezes LKS-u – Zdzisław Kruk
2. Wiceprezes ds. finansowych – Edward Lipartowski
3. Wiceprezes ds. sportowych – Mieczysław Kruk
4. Sekretarz – Ryszard Kwiatkowski
5. Skarbnik – Stanisław Górniak
6. Kierownik drużyny klasy A – Tadeusz Grabka
7. Kierownik drużyny ligi okręgowej juniorów – Lucjan Leniak
8. Kierownik drużyny juniorów przed klasą A – Windzelm Lubos
9. Kierownik drużyny trampkarzy – Henryk Jończyk
10. Kierownik drużyny tenisa stołowego – Stanisław Sączek
11. -19. Członkowie: Władysław Bator, Kazimierz Kuśmierski, Stefan Słabosz, Władysław Musik, Eugeniusz Kościelniak, Szczepan Sobala, Lucjan Ściebior, Kazimierz Żurek, Jerzy Kowalik.
Na zebraniu dokonano również wyboru komisji rewizyjnej, czuwającej nad realizacją zadań nałożonych na Zarząd. W jej skład weszli: Alfred Ściebior, Ryszard Socha, Edmund Kromołowski, Edmund Cierpiał i Tadeusz Kowalik.
Przez najbliższe 32 lata klub funkcjonował jako LKS „Lot” Konopiska, a kolejna zmiana miała już charakter kosmetyczny i nastąpiła dopiero w 1999 roku.


Funkcjonowanie LKS „Lot” Konopiska w latach 1967 – 1989.

Po kolejnej zmianie nazwy i uzyskaniu osobowości prawnej klub wszedł w nowy okres działalności, bazując na dwóch sekcjach: piłki nożnej i tenisa stołowego. W 1968 roku, na kolejnym zebraniu sprawozdawczo-wyborczym ukonstytuowały się kolejne już władze. W porównaniu do roku poprzedniego zaszła zmiana jedynie na stanowisku wiceprezesa ds. sportowych: Mieczysława Kruka zastąpił Lucjan Kowalik.
Działalność klubu w zakresie krzewienia kultury fizycznej dostrzeżono w rok później, kiedy to na Konferencji Sprawozdawczo-Wyborczej Powiatowej Rady Ludowych Zespołów Sportowych wyróżniono odznakami trzech działaczy klubu: Zdzisława Kruka (złota), Tadeusza Grabkę (srebrna) oraz Ryszarda Kwiatkowskiego (także srebrna odznaka LZS). Rada Główna LZS odznaczyła także klub dyplomem, a MKKFiT w Częstochowie przyznał nagrody rzeczowe za zdobycie I miejsca wśród LZS-ów we współzawodnictwie za rok poprzedni. Dodatkowym wyróżnieniem było wejście Stanisława Sączka I w skład Prezydium Rady Głównej LZS (otrzymał funkcję sekretarza). Z kolei Zdzisław Kruk został członkiem Plenum LZS.
Po dwuletniej kadencji poprzednich władz klubowych, 1970 rok przyniósł kolejne wybory (15.03), po których zaszło kilka zmian w składzie Zarządu. Stanowisko sekretarza objął Władysław Bator, skarbnikiem został Jerzy Kowalik, a wiceprezesem ds. sportowych – Tadeusz Grabka. Na funkcji prezesa utrzymał się Zdzisław Kruk, podobnie zresztą nie zaszła zmiana na fotelu wiceprezesa ds. finansowych (nadal Edward Lipartowski). Zebranie sprawozdawczo-wyborcze, które dokonało tych zmian zajęło się również powołaniem Komitetu Budowy Obiektu Sportowego w Konopiskach.
W 1971 roku działaczy klubowych spotkały kolejne wyróżnienia: Władysław Bator i Ryszard Kwiatkowski otrzymali złote odznaki OZPN podczas zjazdu Podokręgu Piłki Nożnej w Częstochowie. Pierwszy z nich odebrał również wkrótce złotą odznakę honorową LZS podczas IX Konferencji Powiatowej Zrzeszenia LZS w Częstochowie (06.02.1971). Brązową odznakę przyznano zaś Franciszkowi Kowalskiemu. Klub, a także wiceprezes ds. finansowych – Edward Lipartowski – otrzymali dyplomy z okazji 25-lecia istnienia LZS-u. Ostatnie w tym roku wyróżnienie spotkało Stanisława Sączka II – znakomitego zawodnika klubu, a w przyszłości i trenera, który otrzymał na Wojewódzkiej Konferencji LZS w Katowicach odznakę Zasłużonego Działacza LZS.
Styczeń 1972 roku przyniósł okrojenie składu zarządu klubu. Na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym zaszły zmiany na stanowiskach sekretarza (Wiesław Szamanek za Władysława Batora), skarbnika (Zdzisław Kowal za Jerzego Kowalika) oraz wiceprezesa ds. finansowych (po wieloletniej kadencji Lipartowskiego zastąpił Stanisław Sączek I). Okrojono wreszcie do siedmiu osób liczbę pozostałych członków zarządu. Prezesem nadal był Zdzisław Kruk, który w następnym roku odebrał odznakę zasłużonego działacza LZS nadaną przez RG LZS w Warszawie.
Dopiero w początkach 1974 roku nastąpiła zmiana na stanowisku szefa klubu. Nowym prezesem wybrano byłego wiceprezesa ds. finansowych – Edwarda Lipartowskiego. Jego poprzednik został sekretarzem klubu. Stanowisko wiceprezesa ds. sportowych powierzono Ignacemu Polanowiczowi, który w przyszłości miał stanąć na czele GLKS „Lot”. Gospodarzem obiektów klubowych ustanowiono zaś Eugeniusza Żukowa. Nowy zarząd podjął decyzje o działalności sekcji klubowych: do najważniejszych wówczas piłki nożnej, tenisa stołowego oraz szachowej doszła nowa – brydża sportowego.
Rok ten obfitował również w nagrody indywidualne: członkowie klubu otrzymali pięć srebrnych i jedną brązową odznakę LZS-u, a trzech dalszych działaczy: Edward Lipartowski, Stanisław I i Stanisław II Sączkowie wyróżnieni zostali odznakami XXX - lecia sportu częstochowskiego.
Klub zbliżał się do 30-lecia istnienia, w związku z czym na kolejnym zebraniu, które nie skutkowało tym razem żadnymi zmianami w zarządzie, dokonano wyboru Komisji Obchodów. W jej skład weszli: Wojciech Żukow, Marian Kościelniak i Henryk Flacha. Ustalono, że jubileusz rozciągnie się w czasie na lata 1975-76. Podczas zebrania przyznano też sześć kolejnych odznak RG LZS (trzy srebrne i trzy brązowe).
Obchody 30 – lecia działalności „Lotu” klubu upłynęły pod znakiem obecności ówczesnych lokalnych władz partyjnych oraz przyznawania kolejnych odznak zasłużonych działaczy. Zakończyły się one uroczystą akademią w grudniu 1976 roku.
Niezwykle bogaty w odznaczenia był także rok 1978, kiedy to złote odznaki LZS odebrali: Marian Grabny, Zdzisław Kowal i Jan Sosna. Przyznano też w sumie dziesięć kolejnych odznak srebrnych i brązowych. Prezesem klubu w dniu 22 stycznia wybrano ponownie Zdzisława Kruka. Od następnego roku w skład zarządu weszli również: Leonard Wysoki (wiceprezes ds. sportu), Andrzej Atłasik (wiceprezes ds. finansowych), Włodzimierz Banasiak (sekretarz) oraz Ryszard Kwietniewski (skarbnik). Nowoutworzoną (zresztą na krótko) funkcją było stanowisko wiceprezesa ds. ideowych, które objął Andrzej Owczarek.
Kolejne bardziej istotne zmiany (a w zasadnie przetasowania) przyszły w 1981 roku. Wtedy po raz pierwszy prezesem klubu wybrano Andrzeja Atłasika, a na opróżnione przez niego stanowisko wiceprezesa ds. finansowych po kilku latach nieobecności powrócił Edward Lipartowski. Poprzedni skarbnik – Ryszard Kwietniewski, został wiceprezesem ds. sportowych, a jego stanowisko zajął były wieloletni prezes – Zdzisław Kruk. Sekretarzem klubu wybrano Wojciecha Klamę, a sprawy ideowe objął Bogdan Janicki. Funkcja ta istniała w klubie tylko do 1982 roku, kiedy to zlikwidowano ją.
W 1983 roku aktualny prezes – Andrzej Atłasik - wyjechał, w związku z czym funkcję prezesa Zarząd powierzył Edwardowi Trzepizurowi, który sprawował ją do 1986 roku. W międzyczasie zachodziły oczywiście zmiany na poszczególnych stanowiskach: wiceprezesem ds. finansowych został Andrzej Łagiewka, a po nim Marian Grabny, sekretarzem po Wojciechu Klamie – Bogdan Kowalik. Nie zaszły w tym czasie żadne przetasowania na stanowiskach skarbnika i wiceprezesa ds. sportowych. Oprócz działaczy funkcyjnych Zarząd klubu liczył wówczas jeszcze trzech członków zwyczajnych (E. Lipartowski, W. Klama i G. Smyła).
W 1986 roku odbyły się obchody 40-lecia istnienia LZS-ów oraz „Lotu”. Główne uroczystości miały miejsce 15 marca w Hali „Polonia”, gdzie doszło do spotkania pokoleń z okazji czterdziestolecia działalności Ludowych Zespołów Sportowych. W związku z jubileuszem w klubie przewidywano też ukończenie szkolnej hali sportowej oraz siłowni.
Aż do 1987 roku wszelkie kolejne zmiany dotyczyły wyłącznie poszczególnych stanowisk, pozwolę więc sobie na przedstawienie ich w tabeli:

1986
1987
Prezes
Walenty Kędzia
Walenty Kędzia
Wiceprezes ds. finansowych
Andrzej Łagiewka
Andrzej Łagiewka
Wiceprezes ds. sportowych
Ryszard Kwiatkowski
Henryk Klecha
Sekretarz
Bogdan Kowalik
Edward Szwyngiel
Skarbnik
Zdzisław Kruk
Zdzisław Kruk

Członkowie Zarządu
W. Bator, W. Gorzelak, A. Jabłoński, M. Kamiński, J. Kowalik, R. Pacak, J. Piekłowski, E. Trzepizur
W. Bator, W. Gorzelak, A. Jabłoński, M. Kamiński, J. Kowalik, R. Pacak, J. Piekłowski, E. Trzepizur


Nowością była ustanowiona w latach 1986-87 funkcja prezesa honorowego: w 1986 roku został nim Henryk Klecha, a w rok później Marian Wolny.
W 1988 roku, podczas zebrania z 17 stycznia dokonano gruntownych zmian, jeśli chodzi o nowe funkcje klubowe. Obok stanowiska prezesa (Marian Wolny), wiceprezesa ds. finansowych (Henryk Klecha), skarbnika (Zdzisław Kruk) i sekretarza (Halina Wolna – pierwsza kobieta na tym stanowisku w historii klubu, żona Mariana ówczesnego naczelnika gminy, od 1988 roku zajmująca się kierowaniem obiektem, będąca również gospodarzem klubu oraz sekretarzem i kronikarką) wprowadzono szereg nowych stanowisk: wiceprezesa ds. organizacyjnych (Bogdan Celt), osoby odpowiedzialnej za zaopatrzenie (Edward Trzepizur), pomocy prezesa ds. finansowych (Włodzimierz Banasiak), pomocy prezesa ds. organizacyjnych (Walenty Kędzia). W skład zarządu weszli też: szkoleniowiec I drużyny piłki nożnej: Stanisław Sączek II, opiekun drużyny „A” klasy – Marian Kościelniak, opiekun drużyny juniorów – Ryszard Pacak, opiekun drużyny trampkarzy – Jerzy Walentek oraz opiekun tenisa stołowego – Wacław Ciura. W roku następnym w skład Zarządu weszli kolejni członkowie: Wiesław Dziedzicki i Jerzy Kowalik, za Walentego Kędzie i Mariana Kościelniaka.
10 września 1989 roku miało miejsce niezwykłe wydarzenie w dziejach klubu: z okazji Dnia Piłkarza drużyna LKS „Lot” Konopiska rozegrała mecz piłki nożnej z utytułowaną drużyną Zagłębia Sosnowiec (wynik 2:4). Odtąd tego typu pojedynki z drużynami o pierwszoligowych tradycjach weszły na stałe do kalendarza drużyny „Lotu”.
Zbliżały się lata 90-te, a wraz z nimi największe sukcesy piłkarskiej sekcji klubu, o których napisze w kolejnej części pracy. „Lot” był już wówczas w posiadaniu autokaru „Jelcz”, który użytkował razem ze Strażą Pożarną z Jamek oraz „Ikarusa” (w całości własność klubu). Finansowo klub utrzymywał się z wpływów za bilety (na mecze klasy „A” przychodziło nawet ponad 500 osób), dodatków z Urzędu Gminy, Rady Narodowej, Wydziału KMiKF UW, RW LZS, WFS. 1/3 budżetu klub wypracowywał sam (m.in. z wynajmu autokaru).

Sekcja siatkówki mężczyzn.

Po pierwszych, uwieńczonych pewnymi sukcesami w okręgu, latach istnienia sekcji, a następnie jej zawieszeniu w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, siatkarze z Konopisk nie odnosili już większych sukcesów, sporadycznie występując na parkietach okręgu częstochowskiego. Sekcja była reaktywowana głównie przy okazji imprez masowych, jak spartakiady. W 1960 roku zdecydowano się na przystąpienie do rozgrywek ligowych. Sezon 1960/61 drużyna zakończyła jednak dopiero na ósmym, ostatnim miejscu w klasie „B”, czyli ostatnim szczeblu siatkarskich rozgrywek ligowych. Na czternaście meczy udało się zwyciężyć jedynie w czterech spotkaniach. Przeciwnikami zespołu z Konopisk były w tamtym sezonie: „Skra” IB Częstochowa, AZS IB Częstochowa, „Stal-Raków” Częstochowa, „Start” Częstochowa, „Warta” Częstochowa, „Pogoń” Blachownia oraz LZS Mykanów. Szczególnie z drużynami częstochowskimi siatkarzom LZS-u trudno było nawiązać wyrównaną walkę. W drużynie występowali wówczas: J. Dobosz, Wł. Bator, St. Słabosz, Z. Kruk, M. Ciuk, W. Kruk, L. Gajczyk, M. Kościelniak i St. Sączek.
W dwa lata później, we wrześniu 1963 roku, w Konopiskach odbył się turniej siatkarski przeprowadzony w ramach III Spartakiady pod egidą Ministerstwa Krzewienia Kultury Fizycznej i Turystyki. Drużyna wystawiona przez Konopiska zajęła trzecią lokatę. W zdobyciu wyższego miejsca przeszkodziły porażki w drugiej fazie turnieju z Dźbowem 1:2 i ze Złotym Potokiem, także 1:2. W 1966 roku wystawiona przez Gromadzką Radę Narodową w Konopiskach drużyna siatkarzy, rekrutująca się z zawodników LZS-u Konopiska zajęła w Spartakiadzie Powiatowej drugie miejsce (w roku następnym była czwarta). Grali wówczas: Ignacy Polanowicz (obecny prezes), Zdzisław Kruk, Kazimierz Kruk, Stanisław Sączek, Alfred Ściebior i Władysław Bator. Drużyna ta rozegrała trzy mecze, wygrywając z Gnaszynem i Janowem po 2:1 oraz przegrywając z Mykanowem 0:2. Dużo gorzej poszło kadrze, która wzięła udział w rozgrywkach klasy „B”: na szesnaście meczy zwyciężyła tylko w trzech i zajęła dziesiąte miejsce.
Sporadyczne występy, jak już wspominałem głównie podczas dorocznych Spartakiad powiatowych, zaowocowały w latach sześćdziesiątych czwartym miejscem w 1967 roku i drugim miejscem podczas Turnieju o Puchar Przechodni P.Z.G.S. Częstochowa z okazji dożynek 1969.
Kolejne lata były jeszcze mniej udane w wykonaniu siatkarzy, którzy na Spartakiadzie w 1974 roku zajęli miejsca od piątego do ósmego. Drużyna poprawiła się w rok później – w rundzie finałowej Spartakiady w Dźbowie zajmując dobrą – drugą pozycję. Tradycyjnie już gorsze wyniki przyniósł sezon ligowy – zespół brał udział w rozgrywkach klasy powiatowej, razem z dwoma drużynami „Jedności” Mykanów, „Strumieniem” Złoty Potok i „Zorzą” Dźbów.


Sekcja koszykówki mężczyzn.

Sekcja koszykarska, która w pierwszym okresie działalności klubu odnosiła najbardziej znaczące sukcesy, w pierwotnym kształcie nie odrodziła się już nigdy. Dopiero w 1989 roku nowopowstała drużyna młodzików zajęła IV miejsce w rozgrywkach Okręgowego Związku Koszykówki w Częstochowie. Działo się tak m.in. dzięki działalności pedagogicznej znakomitego nauczyciela i byłego zawodnika – Zdzisława Nowaka. W kolejnych mistrzostwach – w 1990 roku zespół młodzików zajął trzecią lokatę. Na tym działalność sekcji w takim kształcie definitywnie zakończyła się.
Tradycje koszykarskie w Konopiskach przejął powstały w 1992 roku zespół Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu (GOKiS) Konopiska, działający we współpracy z klubem, jednak poza jego głównymi strukturami. Dlatego jego najnowsza historia po roku 1993 nadaje się już na odrębne opracowanie.
Sekcja lekkoatletyczna.
„Królowa Sportu” – lekka atletyka, nie doczekała się znaczących sukcesów sportowców z Konopisk w omawianym okresie czasu. Większą aktywność miejscowi adepci tej dyscypliny wykazywali jedynie w połowie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.
Podobnie, jak to miało miejsce w przypadku siatkarzy, sekcja startowała głównie podczas spartakiad powiatowych. Podczas III Spartakiady z 1963 roku zwycięzcą w skoku wzwyż został Zdzisław Komender (później reprezentował barwy I-ligowego Śląska Wrocław), a wicemistrzostwo w sprincie zdobył Stanisław Sączek. Z kolei podczas Spartakiady powiatowej w 1966 roku drużynowo drużyna wystawiona przez GRN Konopiska zajęła trzecią lokatę. Wyniku tego nie udało się już powtórzyć, w jednej z kolejnych tego typu imprez, w 1974 roku, zespół zajął siódmą pozycję, a w 1975 roku szóste miejsce. Indywidualnie nie zanotowano większych sukcesów, jedynie w biegach przełajowych zawodnicy z Konopisk plasowali się pod koniec pierwszej dziesiątki.

Sekcja piłki nożnej.

W 1957 roku drużynę piłkarzy, po reaktywacji, zgłoszono do rozgrywek klasy „C”. Sezon zakończono na trzecim miejscu, wygrywając osiem z dziesięciu meczy. W rok później było już dużo lepiej. Zespół z Konopisk zwyciężył w rozgrywkach, zdobywając wyczekiwany awans do klasy „B”. Na 18 spotkań LKS wygrał aż 14, ponosząc jedną porażkę. W uznaniu sukcesu Edmund Kromołowski i Józef Kołaczyk – wyróżniający się gracze zespołu, zostali powołani do reprezentacji LZS-ów powiatu Czestochowa na mecze z powiatami Zawiercie (wynik 3:0) i Kłobuck (1:3). Awans do klasy „B” wywalczyli: Longin Sosna (bramkarz), Jerzy Kowalik, Ryszard Socha, Edward Szwengiel, Jerzy Madzała, Eugeniusz Kościelniak, Bonifacy Kołaczyk, Antoni Skóra, Jerzy Bator, Ryszard Kwiatkowski, Tadeusz Grabka, Walenty Skóra, Józef Kołaczyk, Jerzy Pyrkosz, Ryszard Kołodziejczyk, Bronisław Kowalik, Wiesław Kuśmierski, Czesław Kuśmierski i Edmund Kromołowski.
Pierwszy sezon w klasie „B” przyniósł szóste miejsce. Spośród 22 meczy zespół zwyciężył w 12 i w 2 zremisował. Najlepszym strzelcem drużyny był Ryszard Kwiatkowski (16 goli). Kromołowski, Kowalik, Kwiatkowski, Socha i Kowalik po raz kolejny zagrali po zakończeniu sezonu w reprezentacji powiatu.
Niewielką poprawę wyników zanotowano w kolejnych sezonach. Rok 1960 dał drużynie piąte, a 1961 – trzecie miejsce w klasie „B”. Drugi z tych sezonów był krótszy, ponieważ PZPN zadecydował, że rozgrywki w Polsce będą odtąd toczyć się systemem jesień – wiosna. Według dotychczasowego systemu wiosna – jesień ostatni sezon rozegrano właśnie w 1960 roku. Jesienią walczono już w pierwszej rundzie nowego sezonu - 1960/61.
W nowym systemie rozgrywek drużyna z Konopisk również zajęła trzecie miejsce, gruntując swoją pozycję w czubie tabeli klasy „B”. Pierwsza runda sezonu piłkarskiego 1961/62 przyniosła największy jak dotychczas sukces: po wygraniu wszystkich 12 spotkań pierwszej rundy „Lot” zajmował pierwsze miejsce w tabeli – najwyższe w historii. Runda rewanżowa była jednak nieco gorsza. Ostatecznie drużyna uplasowała się ponownie na trzeciej pozycji, ustępując lokalnemu rywalowi - „Górnikowi” Dźbów i „Warcie” Częstochowa. Gorsze wyniki osiągały zespoły juniorów (7 miejsce) i trampkarzy (4 miejsce), ale ich celem było przede wszystkim zrealizowanie wytycznych szkoleniowych.
Ekipa „Lotu” wystartowała w 1962 roku w rozgrywkach o Puchar Polski, po czterech zwycięstwach zakwalifikowała się do półfinału podokręgu częstochowskiego, tam jednak uległa „Startowi” Częstochówka 1:3.
Dwa kolejne sezony przyniosły regres formy zespołu, który plasował się w dolnej połówce tabeli klasy „B” (VII i VI miejsce). Wszystkie mankamenty w wyszkoleniu technicznym drużyny wyszły podczas dwumeczu z III-ligową drużyną „Skry” Częstochowa. Najpierw rozegrano spotkanie towarzyskie, przegrywając 0:3, a w kolejnym meczu, tym razem o Puchar Polski, wynik brzmiał 1:5.
Kolejne lata przyniosły dość duże wahania wyników zespołu występującego w klasie „B”. Sezon 1964/65 zakończono na XI pozycji, by po roku znaleźć się na eksponowanym – drugim miejscu, z 22 meczy zwyciężając w 17. Najlepszymi zawodnikami zespołu byli w tamtym czasie: Kazimierz Kruk, Krystian Kwiatkowski i Zygmunt Kuśmierski. Najlepszym strzelcem został zaś Alfred Ściebior. O ówczesnej klasie zespołu świadczy fakt, że w serii meczów towarzyskich poradziła sobie z „A”- klasowym zespołem KS Stradom (4:1, 5:3 i 2:0) oraz „Pogonią” Blachownia, także występującą o klasę wyżej (6:0, 3:1). Dopełnieniem doskonałej formy prezentowanej jesienią była seria siedmiu zwycięstw wiosną 1967 roku, która przy jednym tylko remisie (1:1 w Pankach z tamtejszym „Górnikiem”) dała pierwsze miejsce w tabeli i upragniony awans do Klasy „A”. Najlepszym strzelcem klasy „B” został także gracz „Lotu” – Stanisław Sączek II (24 gole). Ten były gracz częstochowskiej „Skry” kierował zresztą poczynaniami zespołu także jako szkoleniowiec drużyny. Był to największy jak dotychczas sukces klubu w rozgrywkach ligowych. W pokonanym polu „Lot” zostawił: „Znicza” IB Kłobuck, „Start” Częstochówka, „Górnika” Panki, „Wartę” Częstochowa, „Górnika” IB Dźbów, „Liswartę” Krzepice, „Victorię” IB Częstochowa oraz „Pogoń” Kłomnice, z którą „Lot” odniósł najwyższe zwycięstwo 12:3 (3:3) na boisku w Konopiskach.
Warto w tym miejscu przypomnieć skład drużyny, która wywalczyła awans: Krzysztof Gajzner (bramkarz), Władysław Bator, Edmund Kowalik, Marian Wolny, Ryszard Socha, Stefan Mika, Lucjan Ściebior, Krystian Kwiatkowski, Henryk Jończyk, Jan Sosna, Jan Polanowicz, Władysław Polanowski, Wojciech Żukow, Karol Wysoki, Ignacy Polanowicz, Andrzej Sączek, Krzysztof Bator, Ryszard Kwiatkowski, Stanisław Sączek, Kazimierz Kruk, Zygmunt Kuśmierski, Tadeusz Grabka.
Drużyna bardzo dobrze zaprezentowała się również w rozgrywkach o Puchar Polski, pokonując „A” – klasową „Spartę” Lubliniec 5:1 i przegrywając dopiero z występującym w katowickiej klasie wojewódzkiej „Rakowem” Częstochowa po zaciętej grze 0:1.
Także i juniorzy zwyciężyli w rozgrywkach mistrzowskich swojej klasy rozgrywkowej w sezonie 1966/67. Uzyskali tym samym awans do Ligi Okręgowej Juniorów. Trampkarze zajęli w tym nadzwyczaj udanym sezonie III miejsce.
Sezon 1967/68 „Lot” powitał w klasie „A”, gdzie pierwszy mecz rozegrał 20 sierpnia 1967 roku na własnym boisku z drużyną „Włókniarza” Zawiercie, zwyciężając 2:0 po golach Ignacego Polanowicza i Stanisława Sączka II. Skład Lotu z tego meczu: K. Gajzner – A. Ściebior, K. Kwiatkowski, H. Jończyk, K. Wysoki, J. Polanowicz, W. Żukow, S. Sączek II, I. Polanowicz, R. Kwiatkowski, K. Kruk. Jak pisało częstochowskie „Życie”: „Włókniarz mógł być zadowolony z niewielkiego wymiaru kary”. Łącznie drużyna odniosła 5 zwycięstw i zremisowała dwa mecze z 13, dzięki czemu zajęła ósmą pozycję po I rundzie. Rewanże spowodowały zepchnięcie „Lotu” na 12 miejsce w tabeli, z łącznym bilansem: 7 zwycięstw – 7 remisów i 12 porażek. Najwięcej bramek w tym historycznym roku zdobył Ryszard Kwiatkowski (7), natomiast najwięcej spotkań rozegrali: Kazimierz Kruk, Alfred Ściebior i Wojciech Żukow – po 25 meczy. W klubie prowadzono też wówczas wewnętrzną klasyfikację na najlepszego zawodnika, którą wygrał Wojciech Żukow (53,5 pkt.), wyprzedzając Kazimierza Kruka (52,5 pkt.) oraz Ignacego Polanowicza (47,5 pkt.). Lot był jedną z niespodzianek sezonu, gdyż, co podkreślała ówczesna prasa „jest to drużyna sporych możliwości, czego dowodem zwycięstwo na boisku Stradomia, sensacja numer jeden minionej rundy.”
Klasa „A” była wówczas szczytem możliwości sekcji, która walczyła zwykle o utrzymanie w tej klasie rozgrywkowej. Sezon 1968/69 przyniósł drużynie 14 pozycję, a 1969/70 – 13 - ostatnie miejsce, które wobec ówczesnego systemu awansów i spadków skutkowało przesunięciem zespołu po trzech sezonach pobytu w klasie „A” do klasy „B”.
Szybko jednak udało się powrócić, choć jak pisze kronika klubowa „szczęśliwie” (po zajęciu drugiego miejsca w klasie „B” w sezonie 1970/71) w szeregi drużyn „A”- klasowych, gdzie ponownie przyszło rywalizować w drugiej połówce tabeli mistrzostw. Pierwszy sezon po powrocie przyniósł IX miejsce przy 7 zwycięstwach i 5 remisach w 22 spotkaniach. Kolejny rok, to ponownie – XII – ostatnie miejsce (przy jednym zwycięstwie i 6 remisach – ostatnie miejsce), nie powodowało to jednak w tamtym sezonie spadku do klasy „B”. Drużyna aż do sezonu 1985/86 występowała w tej klasie rozgrywkowej, (czasem po konieczności dodatkowych gier barażowych, jak to miało miejsce choćby w roku 1974, kiedy potrzebny był dodatkowy mecz z „Lotnikiem” Kościelec), nie walczyła jednak o awans do wyższej klasy rozgrywkowej. Jeśli chodzi o strukturę rozgrywek, to za wyjątkiem sezonu 1976/77, kiedy to „Lot” rozgrywał swe mecze w podokręgu Olesno, przez resztę sezonów przynależał do częstochowskiego podokręgu piłki nożnej. Wykaz zajmowanych w tym czasie miejsc załączyłem poniżej. W omawianych latach sekcja piłkarska odnosiła też inne sukcesy: zwyciężyła m.in. w Pucharze Spartakiady w 1974 roku, gromiąc w finale Płomień Czarny Las 7:1, a wcześniej pokonując LZS Błyskawicę Janów 8:4 i Grom Poczesna 4:2. Najskuteczniejszym graczem Konopisk w tych meczach był późniejszy ligowiec w barwach Zagłębia Sosnowiec – Wojciech Sączek, który uzyskał 6 trafień.
W 1976 roku obchodzono jubileusz 30-lecia klubu. Z jego okazji sekcja piłkarska zorganizowała turniej z udziałem I drużyny, rezerw, „Skry” Barbara oraz PKS „Motoru” Głubczyce. W decydującym o zwycięstwie w turnieju spotkaniu „Lot” pokonał Barbarę 3:2.
Cały czas balansując na krawędzi klas „A” i „B” ekipa „Lotu” doczekała w końcu sezonu 1985/86, który zakończył się spadkiem do klasy „B”. Piłkarze spędzili tam ponownie dwa sezony, zajmując kolejno: piąte i drugie miejsce (w tym sezonie drużyna zakwalifikowała się też do 1/16 finału PP na szczeblu OZPN). Od jesieni 1988 roku ponownie powrócili w szeregi drużyn klasy „A”. Stało się to po tym, jak do klubu w 1987 roku powrócił (jako trener) Stanisław Sączek, a wraz z nim jego kuzyn - Zbigniew Sączek, Andrzej Tanerski (także wychowanek „Lotu”) i Jerzy Walentek. Wiodącymi zawodnikami byli już wówczas: Marek Kościelniak (22 bramki w 34 spotkaniach), Leszek Banasiak (21 goli), Andrzej Tanerski (9 bramek), Grzegorz Smyła (10 goli), Jerzy Walentek (7 bramek i 30 gier), Grzegorz Jarosz (30 gier) oraz Mariusz Kaim i Grzegorz Kędzia (po 29 meczy). Wszyscy oni przyczynili się do tego, że po powrocie w szeregi drużyn reprezentujących poziom klasy „A” zespół już w pierwszym sezonie zajął wysokie – trzecie miejsce.
Oprócz występów na pełnowymiarowym boisku sekcja piłkarska odnosiła pewne sukcesy w regionalnych zawodach „siódemkowych”: zaliczyć można do nich II miejsce w turnieju o puchar Przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej w Częstochowie.
Omawiając ten okres, trudno nie odnieść się personalnie do kilku wywodzących się z klubu zawodników, którzy zdobyli uznanie nie tylko w regionie. Z sekcji piłkarskiej „Lotu” wyszło w świat wielu późniejszych ligowców. Trzeba w tym miejscu wspomnieć o Janie Kruku, Wojciechu i Zbigniewie Sączkach oraz Andrzeju Szymanku. Cała czwórka wystąpiła na pierwszoligowych boiskach, przy czym jeden z barwniejszych życiorysów zapisał na swym koncie starszy z braci Sączków – Zbigniew. Do 1972 roku grał w barwach „Lotu”, następnie zaś przeniósł się na Śląsk, gdzie rozpoczął grę w tamtejszym RKS Grodziec. Na Śląsku szybko poznano się na jego umiejętnościach i przetransferowano do beniaminka II ligi – „Górnika” Wojkowice, a następnie do sosnowieckiego „Zagłębia”. Pierwszy mecz w ekstraklasie rozegrał z warszawską „Gwardią”, a jego drużyna zwyciężyła 1:0. Później, wspólnie z „Zagłębiem” dwukrotnie świętował zdobycie Pucharu Polski (jego bramka zadecydowała o pierwszym z tych triumfów – nad bytomską „Polonią”). Po ciężkiej kontuzji, w wieku 26 lat groziło mu zakończenie kariery. Ale nie poddał się i trafił po trzech latach do Francji, do drużyny Le Puy, z którą awansował do II ligi francuskiej. Nie udało mu się nigdy dostać do I reprezentacji, ale ma za sobą debiut w kadrze „B” i w reprezentacji olimpijskiej (3:1 z KRLD w dalekim meczu wyjazdowym). Razem z bratem – Wojciechem – spotkali się w drużynie z Sosnowca, gdzie wspólnie występowali w I lidze.
Inny wychowanek klubu – Andrzej Szymanek – grał m.in. w „Rakowie” Częstochowa, „Górniku” Zabrze, „Radomiaku” i „Broni” Radom oraz w mieleckiej „Stali”. Los rzucił go także na białostocczyznę, gdzie reprezentował barwy „Jagielloni” (wielu z jego boiskowych kolegów pojawiło się podczas meczu z okazji 60-lecia klubu na boisku w Konopiskach).
Ostatni, choć chronologicznie pierwszy ligowiec Lotu, to Jan Kruk, który występował później w barwach „Rakowa”, „Zagłębia” Sosnowiec i opolskiej „Odry”, a karierę zakończył w „Gwardii” Koszalin i w „Gryfie” Słupsk. Przyszło mu też dwukrotnie reprezentować barwy Polski w kadrze orlików.
Sekcja tenisa stołowego.
Sekcja tenisa stołowego w omawianym okresie czasu stała się drugą po piłkarzach w klubie dziedziną sportu. Pierwsze sukcesy przyszły już w latach sześćdziesiątych. W 1962 roku drużyna w składzie: Jan Kruk, Ignacy Polanowicz i Stanisław Sączek II została mistrzami drużynowego turnieju o puchar przechodni Zarządu Głównego ZMW w Częstochowie. Zawodnicy LZS-u Konopiska zajęli też pierwsze (Jan Kruk) i trzecie miejsce (Ignacy Polanowicz) na podium turnieju o mistrzostwo RG LZS. Sukcesy te powtórzono w następnym roku, z tym, że na podium turnieju indywidualnego stanęli: Stanisław Sączek (I miejsce) oraz Ignacy Polanowicz (II miejsce). Drużyna zdobyła też wicemistrzostwo LZS-ów województwa katowickiego, przegrywając w finale z Wodzisławiem Śląskim 3:5. Po raz trzeci turniej drużynowy trójka Polanowicz – Sączek - Kruk wygrała już w rok później i puchar przechodni powędrował na własność do Konopisk. Indywidualnie tym razem najlepiej spisał się Jan Kruk wyprzedzając Ignacego Polanowicza.
Przyszła kolej na wzięcie udziału w rozgrywkach ligowych: drużyna LZS-u wystapiła w klasie „B”, zajmując na mecie sezonu 1965/66 czwarte miejsce. Lepiej było tradycyjnie podczas mistrzostw o Puchar Przechodni P.Z.G.S. Częstochowa, który to puchar zdobyto po raz trzeci z rzędu i także powędrował na stałe do Konopisk. Indywidualnie zwyciężył Stanisław Sączek II. W tym samym roku reprezentacja GRN Konopiska zajęła III miejsce w Spartakiadzie Powiatowej.
Największy jak dotychczas sukces ligowy przyszedł w sezonie 1966/67, kiedy to LZS Konopiska zajął II miejsce w rozgrywkach częstochowskiej klasy „B” i zakwalifikował się do turnieju finałowego o wejście do klasy „A” z udziałem dwóch najlepszych drużyn klasy „B” Częstochowa i klasy „B” Kłobuck. Pokonując 5:2 LZS Parzymiechy i 5:0 „Ruch” Kłobuck oraz przegrywając 4:5 z mistrzem częstochowskiej klasy „B” – CKS II „Budowlanymi” Częstochowa 4:5 drużyna w składzie: Krzysztof Górniak, Stanisław Sączek II, Ignacy Polanowicz i rezerwowy – Lucjan Chobot zajęła pierwsze miejsce i awansowała do klasy „A”. Do tego sukcesu dołożono jeszcze II miejsce w Spartakiadzie Powiatowej (Stanisław Sączek II, Jan i Ignacy Polanowiczowie).
Przez cały ten okres zespół zdobywał kolejne trofea na szczeblu LZS-ów (I miejsce w turnieju o Puchar Przechodni PZGS w 1968 roku, 1969 roku, 1970 roku; indywidualnie zwycięstwa Stanisława Sączka II w 1968 roku, Ryszarda Gepcharda w 1970 roku) i Spartakiad Powiatowych (trzecie miejsce w 1968, drugie – w 1974 roku).
W rozgrywkach ligowych nie szło drużynie już tak dobrze: w sezonie 1967/68 „Lot” zajął dopiero X miejsce w klasie „A”, w sezonie 1968/69 – VIII miejsce, a IX miejsce w sezonie 1969/70).
Od sezonu 1969/70 drużyna „Lotu” wystawiała też drugą drużynę w mistrzostwach klasy „B” (IV miejsce w sezonie 1969/70, VI – ostatnie – miejsce w sezonie 1970/71), co świadczyć może o zainteresowaniu tą dziedziną sportu na terenie Konopisk i okolic.
Warto też wspomnieć, że sekcja tenisa stołowego zrzeszała również, jako jedyna w klubie, kobiety. Pierwsze wyższe miejsca, jakie zdobyły one dla klubu, to pozycje 5-8 Stanisławy Kuśmierskiej i Wacławy Keller na Spartakiadzie Powiatowej w Pocześnie 23.03.1975 roku, w czasie gdy cały zespół zajął drużynowo 2 miejsce.
Drużyna tenisa stołowego odnosiła głównie sukcesy na niwie rozgrywek LZS-ów, a także cyklicznych Spartakiad Powiatowych. Nieco gorzej szło zawodnikom „Lotu” w rozgrywkach ligowych, choć końcówka lat osiemdziesiątych przyniosła ugruntowanie się ich pozycji w czubie tabeli klasy „A”, zahaczając nawet o klasę terenową.
Największy sukces zespół odniósł w 1987 roku, kiedy zajął II miejsce w rozgrywkach klasy „A” i awansował do klasy terenowej, w której jednak nie utrzymał się. Kolejny sezon 1989/90 tenisiści ponownie spędzili w klasie „A”.

Sekcja szachowa i brydża sportowego.

Najmłodsza z sekcji klubowych powstała tuż przed kolejną zmianą nazwy klubu – w 1966 roku. W tym samym roku drużyna szachowa zajęła pierwsze miejsce w ramach rozgrywek Spartakiady Powiatowej Gminnych Rad Narodowych. Indywidualnie pierwsze miejsce zajął Zdzisław Myślin. Oprócz niego w skład drużyny wchodzili: Jerzy Kołaczyk i Lucjan Chobot. W 1971 roku w turnieju o „Złotą Wieżę” – puchar przechodni MKKFiT w Częstochowie drużyna „Lotu” zajęła także pierwsze miejsce. Gorzej było w trzy lata później podczas Turnieju Gmin odbywającego się podczas powiatowej Spartakiady, gdzie drużyna uplasowała się na piątej pozycji.
W 1974 roku na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym zatwierdzono również powstanie sekcji brydża sportowego, która nie odniosła jednak wymiernych sukcesów na arenie regionalnej.
Planowano wreszcie utworzenie innych sekcji: strzeleckiej, pływackiej, ale zamierzenia działaczy przerosły możliwości klubu. Pomimo rozbudowy akwenu wodnego „Pająk” sekcja pływacka nie powstała, podobnie zresztą, jak i drużyny piłki ręcznej kobiet i mężczyzn, które planowano powołać, o czym już pisałem powyżej.
Warto wreszcie wspomnieć, że w 1989 roku w Konopiskach odbyły się mistrzostwa Polski młodzików i juniorów w warcabach stupolowych, jednak reprezentanci Konopisk nie odegrali w nich głównych ról.
Omawiany okres historii klubu pokazuje dwutorowość dróg sportowych klubu. Główne role odgrywała sekcja piłkarska z drużynami młodzieżowymi oraz sekcja tenisa stołowego. Na plus klubowym działaczom można zapisać próby poszerzenia aktywności klubu o nowe dziedziny. Niepowodzeń można upatrywać głównie w finansach i szczupłej bazie.
Lata 1957 – 1989 przyniosły klubowi także zaszczyty związane z rolą wychowawcy, jaką odegrał dla kilku bardzo dobrej klasy zawodników, związanych z „Lotem” od wieku juniorskiego. Trzeba zaznaczyć, że kilku z nich powróciło następnie, aby pomagać klubowi swym doświadczeniem i radą w czasach największych sukcesów sekcji.
Klub był wielokrotnie doceniany zarówno przez Radę Główną LZS oraz związki sportowe, czego efektem liczba przyznanych odznak i wyróżnień.
Kolejny etap dziejów sportu w Konopiskach pragnę przedstawić już w szerszym okresie czasowym. Cezura czasowa wydaje się być jasna. Nie jest jedynie odzwierciedleniem przemian historycznych. W 1956 roku, jak już o tym pisałem, klub zmienił nie tylko nazwę, ale i przynależność do zrzeszenia sportowego (zamiast zrzeszenia „Górnik” - Ludowy Związek Sportowy). Z kolei data końcowa określa kres istnienia polskiego sportu w ramach PRL-u i konieczność przystosowania się do nowych, nierzadko dużo trudniejszych warunków materialnych okresu kapitalizmu.
Podobnie, jak miało to miejsce w poprzedniej części, postaram się ukazać historię klubu z podziałem na jego poszczególne sekcje oraz odrębnie pokażę dzieje struktur klubowych. W omawianym okresie zaznaczyła się dominacja piłki nożnej. Kilka sukcesów odnieśli tenisiści, powstała wreszcie sekcja szachowa.
Działalność LZS Konopiska do roku 1967.
W pierwszych latach istnienia LZS Konopiska głównymi zadaniami zarządu klubu były: przeorientowanie działalności klubu na nowe struktury, w jakich przyszło działać oraz ustabilizowanie sytuacji związanej z działalnością poszczególnych sekcji. Od 1956 roku prym wieść zaczęły drużyny piłki nożnej oraz sekcja tenisa stołowego, które stały się priorytetowymi, w odróżnieniu od okresu wcześniejszego.
Prezesem w latach 1956-1964 był Edward Lipartowski, z wyjątkiem roku 1959, kiedy zastąpił go na krótko Józef Furmanek. Od 1965 roku prezesował zaś przez kolejne dziewięć lat Zdzisław Kruk, postać niezwykle dla klubu zasłużona. Sekretarzami byli wówczas kolejno: Stefan Słabosz (1957-1958), Władysław Kowal (1959), Zdzisław Kruk (1960-1961) oraz Stanisław Sączek II (1962-1966). Lata te są słabiej naświetlone w klubowych annałach. Dopiero połowa lat 60-tych przynosi tu poprawę.
W 1965 roku klub uzyskał możnego protektora. Odpowiadając na apel częstochowskiego ZPN Raków stał się klubem patronackim nad LZS-em Konopiska w dniu 12 stycznia 1965 roku, o czym donosiło „Życie Częstochowy”. W tym też roku klub nakreślił pięcioletni plan rozwoju, który zakładał aktywizację sportową dziewcząt, zwiększenie ilości członków zarządu klubowego, zacieśnienie współpracy ze szkołą podstawową oraz podniesienie ilości aktywnych członków klubu ze 110 do 150 osób. Planowano także powołanie sekcji strzeleckiej, pływackiej oraz piłki ręcznej kobiet i mężczyzn. Szczególnie z sekcją pływacką wiązano duże nadzieje, wysyłając na kursy ratownicze Walentego Skórę oraz Jerzego Machałę, którzy mieli następnie szkolić zawodników na nowo urządzonym kąpielisku z plażą.
Spośród ważniejszych wydarzeń dla sportu w Konopiskach w tym czasokresie należałoby wspomnieć, że miejscowy LZS był gospodarzem odbywających się w 1966 roku finałów Spartakiady Powiatowej. Gospodarze zajęli pierwsze miejsce w punktacji ogólnej, zdobywając puchar przechodni Przewodniczącego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Częstochowie. Puchar ten wręczył przewodniczącemu GRN w Konopiskach – Franciszkowi Kowalskiemu – sekretarz Prezydium – Józef Dembski.

W ramach obchodów dwudziestolecia działalności klubu odbyło się w tym roku również kilka imprez sportowych:
- turniej tenisa stołowego
- turniej dzikich drużyn w piłce nożnej
- mecz piłkarski z LKS „Pogoń” Imielin

Z powodu ograniczonych funduszy nie można było uświetnić uroczystości jubileuszowych bardziej okazałymi imprezami.
LZS wziął też udział w konkursie zorganizowanym przez redakcję „Gromady-Rolnika” na budowę obiektów o charakterze sportowym. Konopiska do konkursu wysunęły zalew „Pająk”, za co zajęły ex equo czwarte miejsce na szczeblu ogólnokrajowym. Nagrodą była równowartość 10 000 złotych w sprzęcie sportowym.
Owocny na polu działalności klubu rok zamknęło zebranie sprawozdawczo-wyborcze, podczas którego dokonano wyboru zarządu. Prezesem klubu został Zdzisław Kruk, wiceprezesem ds. finansowo-gospodarczych Edward Lipartowski, wiceprezesem ds. sportowo-organizacyjnych – Kazimierz Kruk, a wiceprezesem ds. turystyki – Kazimierz Kuśmierski. Sekretarzem został wybrany Ignacy Polanowicz (obecny prezes), a skarbnikiem – Stanisław Górniak. Poza nimi zarząd klubu liczył jeszcze dziewięciu członków.
Najważniejszym wydarzeniem w tym okresie było kolejne zebranie sprawozdawczo-wyborcze. Miało ono miejsce 14 października 1967 roku. Klub przemianowano wówczas na Ludowy Klub Sportowy „Lot” Konopiska. Uchwalono też statut klubowy, a LKS „Lot” uzyskał osobowość prawną. Sporządzone zostały też materiały dotyczące zatwierdzenia zmian, które przesłano do Wydziału Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach oraz do Rady Wojewódzkiej Zrzeszenia LZS w Katowicach.
Ukonstytuował się także nowy zarząd klubu:
1. Prezes LKS-u – Zdzisław Kruk
2. Wiceprezes ds. finansowych – Edward Lipartowski
3. Wiceprezes ds. sportowych – Mieczysław Kruk
4. Sekretarz – Ryszard Kwiatkowski
5. Skarbnik – Stanisław Górniak
6. Kierownik drużyny klasy A – Tadeusz Grabka
7. Kierownik drużyny ligi okręgowej juniorów – Lucjan Leniak
8. Kierownik drużyny juniorów przed klasą A – Windzelm Lubos
9. Kierownik drużyny trampkarzy – Henryk Jończyk
10. Kierownik drużyny tenisa stołowego – Stanisław Sączek
11. -19. Członkowie: Władysław Bator, Kazimierz Kuśmierski, Stefan Słabosz, Władysław Musik, Eugeniusz Kościelniak, Szczepan Sobala, Lucjan Ściebior, Kazimierz Żurek, Jerzy Kowalik.
Na zebraniu dokonano również wyboru komisji rewizyjnej, czuwającej nad realizacją zadań nałożonych na Zarząd. W jej skład weszli: Alfred Ściebior, Ryszard Socha, Edmund Kromołowski, Edmund Cierpiał i Tadeusz Kowalik.
Przez najbliższe 32 lata klub funkcjonował jako LKS „Lot” Konopiska, a kolejna zmiana miała już charakter kosmetyczny i nastąpiła dopiero w 1999 roku.
Funkcjonowanie LKS „Lot” Konopiska w latach 1967 – 1989.
Po kolejnej zmianie nazwy i uzyskaniu osobowości prawnej klub wszedł w nowy okres działalności, bazując na dwóch sekcjach: piłki nożnej i tenisa stołowego. W 1968 roku, na kolejnym zebraniu sprawozdawczo-wyborczym ukonstytuowały się kolejne już władze. W porównaniu do roku poprzedniego zaszła zmiana jedynie na stanowisku wiceprezesa ds. sportowych: Mieczysława Kruka zastąpił Lucjan Kowalik.
Działalność klubu w zakresie krzewienia kultury fizycznej dostrzeżono w rok później, kiedy to na Konferencji Sprawozdawczo-Wyborczej Powiatowej Rady Ludowych Zespołów Sportowych wyróżniono odznakami trzech działaczy klubu: Zdzisława Kruka (złota), Tadeusza Grabkę (srebrna) oraz Ryszarda Kwiatkowskiego (także srebrna odznaka LZS). Rada Główna LZS odznaczyła także klub dyplomem, a MKKFiT w Częstochowie przyznał nagrody rzeczowe za zdobycie I miejsca wśród LZS-ów we współzawodnictwie za rok poprzedni. Dodatkowym wyróżnieniem było wejście Stanisława Sączka I w skład Prezydium Rady Głównej LZS (otrzymał funkcję sekretarza). Z kolei Zdzisław Kruk został członkiem Plenum LZS.
Po dwuletniej kadencji poprzednich władz klubowych, 1970 rok przyniósł kolejne wybory (15.03), po których zaszło kilka zmian w składzie Zarządu. Stanowisko sekretarza objął Władysław Bator, skarbnikiem został Jerzy Kowalik, a wiceprezesem ds. sportowych – Tadeusz Grabka. Na funkcji prezesa utrzymał się Zdzisław Kruk, podobnie zresztą nie zaszła zmiana na fotelu wiceprezesa ds. finansowych (nadal Edward Lipartowski). Zebranie sprawozdawczo-wyborcze, które dokonało tych zmian zajęło się również powołaniem Komitetu Budowy Obiektu Sportowego w Konopiskach.
W 1971 roku działaczy klubowych spotkały kolejne wyróżnienia: Władysław Bator i Ryszard Kwiatkowski otrzymali złote odznaki OZPN podczas zjazdu Podokręgu Piłki Nożnej w Częstochowie. Pierwszy z nich odebrał również wkrótce złotą odznakę honorową LZS podczas IX Konferencji Powiatowej Zrzeszenia LZS w Częstochowie (06.02.1971). Brązową odznakę przyznano zaś Franciszkowi Kowalskiemu. Klub, a także wiceprezes ds. finansowych – Edward Lipartowski – otrzymali dyplomy z okazji 25-lecia istnienia LZS-u. Ostatnie w tym roku wyróżnienie spotkało Stanisława Sączka II – znakomitego zawodnika klubu, a w przyszłości i trenera, który otrzymał na Wojewódzkiej Konferencji LZS w Katowicach odznakę Zasłużonego Działacza LZS.
Styczeń 1972 roku przyniósł okrojenie składu zarządu klubu. Na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym zaszły zmiany na stanowiskach sekretarza (Wiesław Szamanek za Władysława Batora), skarbnika (Zdzisław Kowal za Jerzego Kowalika) oraz wiceprezesa ds. finansowych (po wieloletniej kadencji Lipartowskiego zastąpił Stanisław Sączek I). Okrojono wreszcie do siedmiu osób liczbę pozostałych członków zarządu. Prezesem nadal był Zdzisław Kruk, który w następnym roku odebrał odznakę zasłużonego działacza LZS nadaną przez RG LZS w Warszawie.
Dopiero w początkach 1974 roku nastąpiła zmiana na stanowisku szefa klubu. Nowym prezesem wybrano byłego wiceprezesa ds. finansowych – Edwarda Lipartowskiego. Jego poprzednik został sekretarzem klubu. Stanowisko wiceprezesa ds. sportowych powierzono Ignacemu Polanowiczowi, który w przyszłości miał stanąć na czele GLKS „Lot”. Gospodarzem obiektów klubowych ustanowiono zaś Eugeniusza Żukowa. Nowy zarząd podjął decyzje o działalności sekcji klubowych: do najważniejszych wówczas piłki nożnej, tenisa stołowego oraz szachowej doszła nowa – brydża sportowego.
Rok ten obfitował również w nagrody indywidualne: członkowie klubu otrzymali pięć srebrnych i jedną brązową odznakę LZS-u, a trzech dalszych działaczy: Edward Lipartowski, Stanisław I i Stanisław II Sączkowie wyróżnieni zostali odznakami XXX - lecia sportu częstochowskiego.
Klub zbliżał się do 30-lecia istnienia, w związku z czym na kolejnym zebraniu, które nie skutkowało tym razem żadnymi zmianami w zarządzie, dokonano wyboru Komisji Obchodów. W jej skład weszli: Wojciech Żukow, Marian Kościelniak i Henryk Flacha. Ustalono, że jubileusz rozciągnie się w czasie na lata 1975-76. Podczas zebrania przyznano też sześć kolejnych odznak RG LZS (trzy srebrne i trzy brązowe).
Obchody 30 – lecia działalności „Lotu” klubu upłynęły pod znakiem obecności ówczesnych lokalnych władz partyjnych oraz przyznawania kolejnych odznak zasłużonych działaczy. Zakończyły się one uroczystą akademią w grudniu 1976 roku.
Niezwykle bogaty w odznaczenia był także rok 1978, kiedy to złote odznaki LZS odebrali: Marian Grabny, Zdzisław Kowal i Jan Sosna. Przyznano też w sumie dziesięć kolejnych odznak srebrnych i brązowych. Prezesem klubu w dniu 22 stycznia wybrano ponownie Zdzisława Kruka. Od następnego roku w skład zarządu weszli również: Leonard Wysoki (wiceprezes ds. sportu), Andrzej Atłasik (wiceprezes ds. finansowych), Włodzimierz Banasiak (sekretarz) oraz Ryszard Kwietniewski (skarbnik). Nowoutworzoną (zresztą na krótko) funkcją było stanowisko wiceprezesa ds. ideowych, które objął Andrzej Owczarek.
Kolejne bardziej istotne zmiany (a w zasadnie przetasowania) przyszły w 1981 roku. Wtedy po raz pierwszy prezesem klubu wybrano Andrzeja Atłasika, a na opróżnione przez niego stanowisko wiceprezesa ds. finansowych po kilku latach nieobecności powrócił Edward Lipartowski. Poprzedni skarbnik – Ryszard Kwietniewski, został wiceprezesem ds. sportowych, a jego stanowisko zajął były wieloletni prezes – Zdzisław Kruk. Sekretarzem klubu wybrano Wojciecha Klamę, a sprawy ideowe objął Bogdan Janicki. Funkcja ta istniała w klubie tylko do 1982 roku, kiedy to zlikwidowano ją.
W 1983 roku aktualny prezes – Andrzej Atłasik - wyjechał, w związku z czym funkcję prezesa Zarząd powierzył Edwardowi Trzepizurowi, który sprawował ją do 1986 roku. W międzyczasie zachodziły oczywiście zmiany na poszczególnych stanowiskach: wiceprezesem ds. finansowych został Andrzej Łagiewka, a po nim Marian Grabny, sekretarzem po Wojciechu Klamie – Bogdan Kowalik. Nie zaszły w tym czasie żadne przetasowania na stanowiskach skarbnika i wiceprezesa ds. sportowych. Oprócz działaczy funkcyjnych Zarząd klubu liczył wówczas jeszcze trzech członków zwyczajnych (E. Lipartowski, W. Klama i G. Smyła).
W 1986 roku odbyły się obchody 40-lecia istnienia LZS-ów oraz „Lotu”. Główne uroczystości miały miejsce 15 marca w Hali „Polonia”, gdzie doszło do spotkania pokoleń z okazji czterdziestolecia działalności Ludowych Zespołów Sportowych. W związku z jubileuszem w klubie przewidywano też ukończenie szkolnej hali sportowej oraz siłowni.
Aż do 1987 roku wszelkie kolejne zmiany dotyczyły wyłącznie poszczególnych stanowisk, pozwolę więc sobie na przedstawienie ich w tabeli:

1986
1987
Prezes
Walenty Kędzia
Walenty Kędzia
Wiceprezes ds. finansowych
Andrzej Łagiewka
Andrzej Łagiewka
Wiceprezes ds. sportowych
Ryszard Kwiatkowski
Henryk Klecha
Sekretarz
Bogdan Kowalik
Edward Szwyngiel
Skarbnik
Zdzisław Kruk
Zdzisław Kruk

Członkowie Zarządu
W. Bator, W. Gorzelak, A. Jabłoński, M. Kamiński, J. Kowalik, R. Pacak, J. Piekłowski, E. Trzepizur
W. Bator, W. Gorzelak, A. Jabłoński, M. Kamiński, J. Kowalik, R. Pacak, J. Piekłowski, E. Trzepizur

Nowością była ustanowiona w latach 1986-87 funkcja prezesa honorowego: w 1986 roku został nim Henryk Klecha, a w rok później Marian Wolny.
W 1988 roku, podczas zebrania z 17 stycznia dokonano gruntownych zmian, jeśli chodzi o nowe funkcje klubowe. Obok stanowiska prezesa (Marian Wolny), wiceprezesa ds. finansowych (Henryk Klecha), skarbnika (Zdzisław Kruk) i sekretarza (Halina Wolna – pierwsza kobieta na tym stanowisku w historii klubu, żona Mariana ówczesnego naczelnika gminy, od 1988 roku zajmująca się kierowaniem obiektem, będąca również gospodarzem klubu oraz sekretarzem i kronikarką) wprowadzono szereg nowych stanowisk: wiceprezesa ds. organizacyjnych (Bogdan Celt), osoby odpowiedzialnej za zaopatrzenie (Edward Trzepizur), pomocy prezesa ds. finansowych (Włodzimierz Banasiak), pomocy prezesa ds. organizacyjnych (Walenty Kędzia). W skład zarządu weszli też: szkoleniowiec I drużyny piłki nożnej: Stanisław Sączek II, opiekun drużyny „A” klasy – Marian Kościelniak, opiekun drużyny juniorów – Ryszard Pacak, opiekun drużyny trampkarzy – Jerzy Walentek oraz opiekun tenisa stołowego – Wacław Ciura. W roku następnym w skład Zarządu weszli kolejni członkowie: Wiesław Dziedzicki i Jerzy Kowalik, za Walentego Kędzie i Mariana Kościelniaka.
10 września 1989 roku miało miejsce niezwykłe wydarzenie w dziejach klubu: z okazji Dnia Piłkarza drużyna LKS „Lot” Konopiska rozegrała mecz piłki nożnej z utytułowaną drużyną Zagłębia Sosnowiec (wynik 2:4). Odtąd tego typu pojedynki z drużynami o pierwszoligowych tradycjach weszły na stałe do kalendarza drużyny „Lotu”.
Zbliżały się lata 90-te, a wraz z nimi największe sukcesy piłkarskiej sekcji klubu, o których napisze w kolejnej części pracy. „Lot” był już wówczas w posiadaniu autokaru „Jelcz”, który użytkował razem ze Strażą Pożarną z Jamek oraz „Ikarusa” (w całości własność klubu). Finansowo klub utrzymywał się z wpływów za bilety (na mecze klasy „A” przychodziło nawet ponad 500 osób), dodatków z Urzędu Gminy, Rady Narodowej, Wydziału KMiKF UW, RW LZS, WFS. 1/3 budżetu klub wypracowywał sam (m.in. z wynajmu autokaru).

Sekcja siatkówki mężczyzn.

Po pierwszych, uwieńczonych pewnymi sukcesami w okręgu, latach istnienia sekcji, a następnie jej zawieszeniu w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, siatkarze z Konopisk nie odnosili już większych sukcesów, sporadycznie występując na parkietach okręgu częstochowskiego. Sekcja była reaktywowana głównie przy okazji imprez masowych, jak spartakiady. W 1960 roku zdecydowano się na przystąpienie do rozgrywek ligowych. Sezon 1960/61 drużyna zakończyła jednak dopiero na ósmym, ostatnim miejscu w klasie „B”, czyli ostatnim szczeblu siatkarskich rozgrywek ligowych. Na czternaście meczy udało się zwyciężyć jedynie w czterech spotkaniach. Przeciwnikami zespołu z Konopisk były w tamtym sezonie: „Skra” IB Częstochowa, AZS IB Częstochowa, „Stal-Raków” Częstochowa, „Start” Częstochowa, „Warta” Częstochowa, „Pogoń” Blachownia oraz LZS Mykanów. Szczególnie z drużynami częstochowskimi siatkarzom LZS-u trudno było nawiązać wyrównaną walkę. W drużynie występowali wówczas: J. Dobosz, Wł. Bator, St. Słabosz, Z. Kruk, M. Ciuk, W. Kruk, L. Gajczyk, M. Kościelniak i St. Sączek.
W dwa lata później, we wrześniu 1963 roku, w Konopiskach odbył się turniej siatkarski przeprowadzony w ramach III Spartakiady pod egidą Ministerstwa Krzewienia Kultury Fizycznej i Turystyki. Drużyna wystawiona przez Konopiska zajęła trzecią lokatę. W zdobyciu wyższego miejsca przeszkodziły porażki w drugiej fazie turnieju z Dźbowem 1:2 i ze Złotym Potokiem, także 1:2. W 1966 roku wystawiona przez Gromadzką Radę Narodową w Konopiskach drużyna siatkarzy, rekrutująca się z zawodników LZS-u Konopiska zajęła w Spartakiadzie Powiatowej drugie miejsce (w roku następnym była czwarta). Grali wówczas: Ignacy Polanowicz (obecny prezes), Zdzisław Kruk, Kazimierz Kruk, Stanisław Sączek, Alfred Ściebior i Władysław Bator. Drużyna ta rozegrała trzy mecze, wygrywając z Gnaszynem i Janowem po 2:1 oraz przegrywając z Mykanowem 0:2. Dużo gorzej poszło kadrze, która wzięła udział w rozgrywkach klasy „B”: na szesnaście meczy zwyciężyła tylko w trzech i zajęła dziesiąte miejsce.
Sporadyczne występy, jak już wspominałem głównie podczas dorocznych Spartakiad powiatowych, zaowocowały w latach sześćdziesiątych czwartym miejscem w 1967 roku i drugim miejscem podczas Turnieju o Puchar Przechodni P.Z.G.S. Częstochowa z okazji dożynek 1969.
Kolejne lata były jeszcze mniej udane w wykonaniu siatkarzy, którzy na Spartakiadzie w 1974 roku zajęli miejsca od piątego do ósmego. Drużyna poprawiła się w rok później – w rundzie finałowej Spartakiady w Dźbowie zajmując dobrą – drugą pozycję. Tradycyjnie już gorsze wyniki przyniósł sezon ligowy – zespół brał udział w rozgrywkach klasy powiatowej, razem z dwoma drużynami „Jedności” Mykanów, „Strumieniem” Złoty Potok i „Zorzą” Dźbów.

Sekcja koszykówki mężczyzn.

Sekcja koszykarska, która w pierwszym okresie działalności klubu odnosiła najbardziej znaczące sukcesy, w pierwotnym kształcie nie odrodziła się już nigdy. Dopiero w 1989 roku nowopowstała drużyna młodzików zajęła IV miejsce w rozgrywkach Okręgowego Związku Koszykówki w Częstochowie. Działo się tak m.in. dzięki działalności pedagogicznej znakomitego nauczyciela i byłego zawodnika – Zdzisława Nowaka. W kolejnych mistrzostwach – w 1990 roku zespół młodzików zajął trzecią lokatę. Na tym działalność sekcji w takim kształcie definitywnie zakończyła się.
Tradycje koszykarskie w Konopiskach przejął powstały w 1992 roku zespół Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu (GOKiS) Konopiska, działający we współpracy z klubem, jednak poza jego głównymi strukturami. Dlatego jego najnowsza historia po roku 1993 nadaje się już na odrębne opracowanie.
Sekcja lekkoatletyczna.
„Królowa Sportu” – lekka atletyka, nie doczekała się znaczących sukcesów sportowców z Konopisk w omawianym okresie czasu. Większą aktywność miejscowi adepci tej dyscypliny wykazywali jedynie w połowie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.
Podobnie, jak to miało miejsce w przypadku siatkarzy, sekcja startowała głównie podczas spartakiad powiatowych. Podczas III Spartakiady z 1963 roku zwycięzcą w skoku wzwyż został Zdzisław Komender (później reprezentował barwy I-ligowego Śląska Wrocław), a wicemistrzostwo w sprincie zdobył Stanisław Sączek. Z kolei podczas Spartakiady powiatowej w 1966 roku drużynowo drużyna wystawiona przez GRN Konopiska zajęła trzecią lokatę. Wyniku tego nie udało się już powtórzyć, w jednej z kolejnych tego typu imprez, w 1974 roku, zespół zajął siódmą pozycję, a w 1975 roku szóste miejsce. Indywidualnie nie zanotowano większych sukcesów, jedynie w biegach przełajowych zawodnicy z Konopisk plasowali się pod koniec pierwszej dziesiątki.

Sekcja piłki nożnej.

W 1957 roku drużynę piłkarzy, po reaktywacji, zgłoszono do rozgrywek klasy „C”. Sezon zakończono na trzecim miejscu, wygrywając osiem z dziesięciu meczy. W rok później było już dużo lepiej. Zespół z Konopisk zwyciężył w rozgrywkach, zdobywając wyczekiwany awans do klasy „B”. Na 18 spotkań LKS wygrał aż 14, ponosząc jedną porażkę. W uznaniu sukcesu Edmund Kromołowski i Józef Kołaczyk – wyróżniający się gracze zespołu, zostali powołani do reprezentacji LZS-ów powiatu Czestochowa na mecze z powiatami Zawiercie (wynik 3:0) i Kłobuck (1:3). Awans do klasy „B” wywalczyli: Longin Sosna (bramkarz), Jerzy Kowalik, Ryszard Socha, Edward Szwengiel, Jerzy Madzała, Eugeniusz Kościelniak, Bonifacy Kołaczyk, Antoni Skóra, Jerzy Bator, Ryszard Kwiatkowski, Tadeusz Grabka, Walenty Skóra, Józef Kołaczyk, Jerzy Pyrkosz, Ryszard Kołodziejczyk, Bronisław Kowalik, Wiesław Kuśmierski, Czesław Kuśmierski i Edmund Kromołowski.
Pierwszy sezon w klasie „B” przyniósł szóste miejsce. Spośród 22 meczy zespół zwyciężył w 12 i w 2 zremisował. Najlepszym strzelcem drużyny był Ryszard Kwiatkowski (16 goli). Kromołowski, Kowalik, Kwiatkowski, Socha i Kowalik po raz kolejny zagrali po zakończeniu sezonu w reprezentacji powiatu.
Niewielką poprawę wyników zanotowano w kolejnych sezonach. Rok 1960 dał drużynie piąte, a 1961 – trzecie miejsce w klasie „B”. Drugi z tych sezonów był krótszy, ponieważ PZPN zadecydował, że rozgrywki w Polsce będą odtąd toczyć się systemem jesień – wiosna. Według dotychczasowego systemu wiosna – jesień ostatni sezon rozegrano właśnie w 1960 roku. Jesienią walczono już w pierwszej rundzie nowego sezonu - 1960/61.
W nowym systemie rozgrywek drużyna z Konopisk również zajęła trzecie miejsce, gruntując swoją pozycję w czubie tabeli klasy „B”. Pierwsza runda sezonu piłkarskiego 1961/62 przyniosła największy jak dotychczas sukces: po wygraniu wszystkich 12 spotkań pierwszej rundy „Lot” zajmował pierwsze miejsce w tabeli – najwyższe w historii. Runda rewanżowa była jednak nieco gorsza. Ostatecznie drużyna uplasowała się ponownie na trzeciej pozycji, ustępując lokalnemu rywalowi - „Górnikowi” Dźbów i „Warcie” Częstochowa. Gorsze wyniki osiągały zespoły juniorów (7 miejsce) i trampkarzy (4 miejsce), ale ich celem było przede wszystkim zrealizowanie wytycznych szkoleniowych.
Ekipa „Lotu” wystartowała w 1962 roku w rozgrywkach o Puchar Polski, po czterech zwycięstwach zakwalifikowała się do półfinału podokręgu częstochowskiego, tam jednak uległa „Startowi” Częstochówka 1:3.
Dwa kolejne sezony przyniosły regres formy zespołu, który plasował się w dolnej połówce tabeli klasy „B” (VII i VI miejsce). Wszystkie mankamenty w wyszkoleniu technicznym drużyny wyszły podczas dwumeczu z III-ligową drużyną „Skry” Częstochowa. Najpierw rozegrano spotkanie towarzyskie, przegrywając 0:3, a w kolejnym meczu, tym razem o Puchar Polski, wynik brzmiał 1:5.
Kolejne lata przyniosły dość duże wahania wyników zespołu występującego w klasie „B”. Sezon 1964/65 zakończono na XI pozycji, by po roku znaleźć się na eksponowanym – drugim miejscu, z 22 meczy zwyciężając w 17. Najlepszymi zawodnikami zespołu byli w tamtym czasie: Kazimierz Kruk, Krystian Kwiatkowski i Zygmunt Kuśmierski. Najlepszym strzelcem został zaś Alfred Ściebior. O ówczesnej klasie zespołu świadczy fakt, że w serii meczów towarzyskich poradziła sobie z „A”- klasowym zespołem KS Stradom (4:1, 5:3 i 2:0) oraz „Pogonią” Blachownia, także występującą o klasę wyżej (6:0, 3:1). Dopełnieniem doskonałej formy prezentowanej jesienią była seria siedmiu zwycięstw wiosną 1967 roku, która przy jednym tylko remisie (1:1 w Pankach z tamtejszym „Górnikiem”) dała pierwsze miejsce w tabeli i upragniony awans do Klasy „A”. Najlepszym strzelcem klasy „B” został także gracz „Lotu” – Stanisław Sączek II (24 gole). Ten były gracz częstochowskiej „Skry” kierował zresztą poczynaniami zespołu także jako szkoleniowiec drużyny. Był to największy jak dotychczas sukces klubu w rozgrywkach ligowych. W pokonanym polu „Lot” zostawił: „Znicza” IB Kłobuck, „Start” Częstochówka, „Górnika” Panki, „Wartę” Częstochowa, „Górnika” IB Dźbów, „Liswartę” Krzepice, „Victorię” IB Częstochowa oraz „Pogoń” Kłomnice, z którą „Lot” odniósł najwyższe zwycięstwo 12:3 (3:3) na boisku w Konopiskach.
Warto w tym miejscu przypomnieć skład drużyny, która wywalczyła awans: Krzysztof Gajzner (bramkarz), Władysław Bator, Edmund Kowalik, Marian Wolny, Ryszard Socha, Stefan Mika, Lucjan Ściebior, Krystian Kwiatkowski, Henryk Jończyk, Jan Sosna, Jan Polanowicz, Władysław Polanowski, Wojciech Żukow, Karol Wysoki, Ignacy Polanowicz, Andrzej Sączek, Krzysztof Bator, Ryszard Kwiatkowski, Stanisław Sączek, Kazimierz Kruk, Zygmunt Kuśmierski, Tadeusz Grabka.
Drużyna bardzo dobrze zaprezentowała się również w rozgrywkach o Puchar Polski, pokonując „A” – klasową „Spartę” Lubliniec 5:1 i przegrywając dopiero z występującym w katowickiej klasie wojewódzkiej „Rakowem” Częstochowa po zaciętej grze 0:1.
Także i juniorzy zwyciężyli w rozgrywkach mistrzowskich swojej klasy rozgrywkowej w sezonie 1966/67. Uzyskali tym samym awans do Ligi Okręgowej Juniorów. Trampkarze zajęli w tym nadzwyczaj udanym sezonie III miejsce.
Sezon 1967/68 „Lot” powitał w klasie „A”, gdzie pierwszy mecz rozegrał 20 sierpnia 1967 roku na własnym boisku z drużyną „Włókniarza” Zawiercie, zwyciężając 2:0 po golach Ignacego Polanowicza i Stanisława Sączka II. Skład Lotu z tego meczu: K. Gajzner – A. Ściebior, K. Kwiatkowski, H. Jończyk, K. Wysoki, J. Polanowicz, W. Żukow, S. Sączek II, I. Polanowicz, R. Kwiatkowski, K. Kruk. Jak pisało częstochowskie „Życie”: „Włókniarz mógł być zadowolony z niewielkiego wymiaru kary”. Łącznie drużyna odniosła 5 zwycięstw i zremisowała dwa mecze z 13, dzięki czemu zajęła ósmą pozycję po I rundzie. Rewanże spowodowały zepchnięcie „Lotu” na 12 miejsce w tabeli, z łącznym bilansem: 7 zwycięstw – 7 remisów i 12 porażek. Najwięcej bramek w tym historycznym roku zdobył Ryszard Kwiatkowski (7), natomiast najwięcej spotkań rozegrali: Kazimierz Kruk, Alfred Ściebior i Wojciech Żukow – po 25 meczy. W klubie prowadzono też wówczas wewnętrzną klasyfikację na najlepszego zawodnika, którą wygrał Wojciech Żukow (53,5 pkt.), wyprzedzając Kazimierza Kruka (52,5 pkt.) oraz Ignacego Polanowicza (47,5 pkt.). Lot był jedną z niespodzianek sezonu, gdyż, co podkreślała ówczesna prasa „jest to drużyna sporych możliwości, czego dowodem zwycięstwo na boisku Stradomia, sensacja numer jeden minionej rundy.”
Klasa „A” była wówczas szczytem możliwości sekcji, która walczyła zwykle o utrzymanie w tej klasie rozgrywkowej. Sezon 1968/69 przyniósł drużynie 14 pozycję, a 1969/70 – 13 - ostatnie miejsce, które wobec ówczesnego systemu awansów i spadków skutkowało przesunięciem zespołu po trzech sezonach pobytu w klasie „A” do klasy „B”.
Szybko jednak udało się powrócić, choć jak pisze kronika klubowa „szczęśliwie” (po zajęciu drugiego miejsca w klasie „B” w sezonie 1970/71) w szeregi drużyn „A”- klasowych, gdzie ponownie przyszło rywalizować w drugiej połówce tabeli mistrzostw. Pierwszy sezon po powrocie przyniósł IX miejsce przy 7 zwycięstwach i 5 remisach w 22 spotkaniach. Kolejny rok, to ponownie – XII – ostatnie miejsce (przy jednym zwycięstwie i 6 remisach – ostatnie miejsce), nie powodowało to jednak w tamtym sezonie spadku do klasy „B”. Drużyna aż do sezonu 1985/86 występowała w tej klasie rozgrywkowej, (czasem po konieczności dodatkowych gier barażowych, jak to miało miejsce choćby w roku 1974, kiedy potrzebny był dodatkowy mecz z „Lotnikiem” Kościelec), nie walczyła jednak o awans do wyższej klasy rozgrywkowej. Jeśli chodzi o strukturę rozgrywek, to za wyjątkiem sezonu 1976/77, kiedy to „Lot” rozgrywał swe mecze w podokręgu Olesno, przez resztę sezonów przynależał do częstochowskiego podokręgu piłki nożnej. Wykaz zajmowanych w tym czasie miejsc załączyłem poniżej. W omawianych latach sekcja piłkarska odnosiła też inne sukcesy: zwyciężyła m.in. w Pucharze Spartakiady w 1974 roku, gromiąc w finale Płomień Czarny Las 7:1, a wcześniej pokonując LZS Błyskawicę Janów 8:4 i Grom Poczesna 4:2. Najskuteczniejszym graczem Konopisk w tych meczach był późniejszy ligowiec w barwach Zagłębia Sosnowiec – Wojciech Sączek, który uzyskał 6 trafień.
W 1976 roku obchodzono jubileusz 30-lecia klubu. Z jego okazji sekcja piłkarska zorganizowała turniej z udziałem I drużyny, rezerw, „Skry” Barbara oraz PKS „Motoru” Głubczyce. W decydującym o zwycięstwie w turnieju spotkaniu „Lot” pokonał Barbarę 3:2.
Cały czas balansując na krawędzi klas „A” i „B” ekipa „Lotu” doczekała w końcu sezonu 1985/86, który zakończył się spadkiem do klasy „B”. Piłkarze spędzili tam ponownie dwa sezony, zajmując kolejno: piąte i drugie miejsce (w tym sezonie drużyna zakwalifikowała się też do 1/16 finału PP na szczeblu OZPN). Od jesieni 1988 roku ponownie powrócili w szeregi drużyn klasy „A”. Stało się to po tym, jak do klubu w 1987 roku powrócił (jako trener) Stanisław Sączek, a wraz z nim jego kuzyn - Zbigniew Sączek, Andrzej Tanerski (także wychowanek „Lotu”) i Jerzy Walentek. Wiodącymi zawodnikami byli już wówczas: Marek Kościelniak (22 bramki w 34 spotkaniach), Leszek Banasiak (21 goli), Andrzej Tanerski (9 bramek), Grzegorz Smyła (10 goli), Jerzy Walentek (7 bramek i 30 gier), Grzegorz Jarosz (30 gier) oraz Mariusz Kaim i Grzegorz Kędzia (po 29 meczy). Wszyscy oni przyczynili się do tego, że po powrocie w szeregi drużyn reprezentujących poziom klasy „A” zespół już w pierwszym sezonie zajął wysokie – trzecie miejsce.
Oprócz występów na pełnowymiarowym boisku sekcja piłkarska odnosiła pewne sukcesy w regionalnych zawodach „siódemkowych”: zaliczyć można do nich II miejsce w turnieju o puchar Przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej w Częstochowie.
Omawiając ten okres, trudno nie odnieść się personalnie do kilku wywodzących się z klubu zawodników, którzy zdobyli uznanie nie tylko w regionie. Z sekcji piłkarskiej „Lotu” wyszło w świat wielu późniejszych ligowców. Trzeba w tym miejscu wspomnieć o Janie Kruku, Wojciechu i Zbigniewie Sączkach oraz Andrzeju Szymanku. Cała czwórka wystąpiła na pierwszoligowych boiskach, przy czym jeden z barwniejszych życiorysów zapisał na swym koncie starszy z braci Sączków – Zbigniew. Do 1972 roku grał w barwach „Lotu”, następnie zaś przeniósł się na Śląsk, gdzie rozpoczął grę w tamtejszym RKS Grodziec. Na Śląsku szybko poznano się na jego umiejętnościach i przetransferowano do beniaminka II ligi – „Górnika” Wojkowice, a następnie do sosnowieckiego „Zagłębia”. Pierwszy mecz w ekstraklasie rozegrał z warszawską „Gwardią”, a jego drużyna zwyciężyła 1:0. Później, wspólnie z „Zagłębiem” dwukrotnie świętował zdobycie Pucharu Polski (jego bramka zadecydowała o pierwszym z tych triumfów – nad bytomską „Polonią”). Po ciężkiej kontuzji, w wieku 26 lat groziło mu zakończenie kariery. Ale nie poddał się i trafił po trzech latach do Francji, do drużyny Le Puy, z którą awansował do II ligi francuskiej. Nie udało mu się nigdy dostać do I reprezentacji, ale ma za sobą debiut w kadrze „B” i w reprezentacji olimpijskiej (3:1 z KRLD w dalekim meczu wyjazdowym). Razem z bratem – Wojciechem – spotkali się w drużynie z Sosnowca, gdzie wspólnie występowali w I lidze.
Inny wychowanek klubu – Andrzej Szymanek – grał m.in. w „Rakowie” Częstochowa, „Górniku” Zabrze, „Radomiaku” i „Broni” Radom oraz w mieleckiej „Stali”. Los rzucił go także na białostocczyznę, gdzie reprezentował barwy „Jagielloni” (wielu z jego boiskowych kolegów pojawiło się podczas meczu z okazji 60-lecia klubu na boisku w Konopiskach).
Ostatni, choć chronologicznie pierwszy ligowiec Lotu, to Jan Kruk, który występował później w barwach „Rakowa”, „Zagłębia” Sosnowiec i opolskiej „Odry”, a karierę zakończył w „Gwardii” Koszalin i w „Gryfie” Słupsk. Przyszło mu też dwukrotnie reprezentować barwy Polski w kadrze orlików.


Sekcja tenisa stołowego.

Sekcja tenisa stołowego w omawianym okresie czasu stała się drugą po piłkarzach w klubie dziedziną sportu. Pierwsze sukcesy przyszły już w latach sześćdziesiątych. W 1962 roku drużyna w składzie: Jan Kruk, Ignacy Polanowicz i Stanisław Sączek II została mistrzami drużynowego turnieju o puchar przechodni Zarządu Głównego ZMW w Częstochowie. Zawodnicy LZS-u Konopiska zajęli też pierwsze (Jan Kruk) i trzecie miejsce (Ignacy Polanowicz) na podium turnieju o mistrzostwo RG LZS. Sukcesy te powtórzono w następnym roku, z tym, że na podium turnieju indywidualnego stanęli: Stanisław Sączek (I miejsce) oraz Ignacy Polanowicz (II miejsce). Drużyna zdobyła też wicemistrzostwo LZS-ów województwa katowickiego, przegrywając w finale z Wodzisławiem Śląskim 3:5. Po raz trzeci turniej drużynowy trójka Polanowicz – Sączek - Kruk wygrała już w rok później i puchar przechodni powędrował na własność do Konopisk. Indywidualnie tym razem najlepiej spisał się Jan Kruk wyprzedzając Ignacego Polanowicza.
Przyszła kolej na wzięcie udziału w rozgrywkach ligowych: drużyna LZS-u wystąpiła w klasie „B”, zajmując na mecie sezonu 1965/66 czwarte miejsce. Lepiej było tradycyjnie podczas mistrzostw o Puchar Przechodni P.Z.G.S. Częstochowa, który to puchar zdobyto po raz trzeci z rzędu i także powędrował na stałe do Konopisk. Indywidualnie zwyciężył Stanisław Sączek II. W tym samym roku reprezentacja GRN Konopiska zajęła III miejsce w Spartakiadzie Powiatowej.
Największy jak dotychczas sukces ligowy przyszedł w sezonie 1966/67, kiedy to LZS Konopiska zajął II miejsce w rozgrywkach częstochowskiej klasy „B” i zakwalifikował się do turnieju finałowego o wejście do klasy „A” z udziałem dwóch najlepszych drużyn klasy „B” Częstochowa i klasy „B” Kłobuck. Pokonując 5:2 LZS Parzymiechy i 5:0 „Ruch” Kłobuck oraz przegrywając 4:5 z mistrzem częstochowskiej klasy „B” – CKS II „Budowlanymi” Częstochowa 4:5 drużyna w składzie: Krzysztof Górniak, Stanisław Sączek II, Ignacy Polanowicz i rezerwowy – Lucjan Chobot zajęła pierwsze miejsce i awansowała do klasy „A”. Do tego sukcesu dołożono jeszcze II miejsce w Spartakiadzie Powiatowej (Stanisław Sączek II, Jan i Ignacy Polanowiczowie).
Przez cały ten okres zespół zdobywał kolejne trofea na szczeblu LZS-ów (I miejsce w turnieju o Puchar Przechodni PZGS w 1968 roku, 1969 roku, 1970 roku; indywidualnie zwycięstwa Stanisława Sączka II w 1968 roku, Ryszarda Gepcharda w 1970 roku) i Spartakiad Powiatowych (trzecie miejsce w 1968, drugie – w 1974 roku).
W rozgrywkach ligowych nie szło drużynie już tak dobrze: w sezonie 1967/68 „Lot” zajął dopiero X miejsce w klasie „A”, w sezonie 1968/69 – VIII miejsce, a IX miejsce w sezonie 1969/70).
Od sezonu 1969/70 drużyna „Lotu” wystawiała też drugą drużynę w mistrzostwach klasy „B” (IV miejsce w sezonie 1969/70, VI – ostatnie – miejsce w sezonie 1970/71), co świadczyć może o zainteresowaniu tą dziedziną sportu na terenie Konopisk i okolic.
Warto też wspomnieć, że sekcja tenisa stołowego zrzeszała również, jako jedyna w klubie, kobiety. Pierwsze wyższe miejsca, jakie zdobyły one dla klubu, to pozycje 5-8 Stanisławy Kuśmierskiej i Wacławy Keller na Spartakiadzie Powiatowej w Pocześnie 23.03.1975 roku, w czasie gdy cały zespół zajął drużynowo 2 miejsce.
Drużyna tenisa stołowego odnosiła głównie sukcesy na niwie rozgrywek LZS-ów, a także cyklicznych Spartakiad Powiatowych. Nieco gorzej szło zawodnikom „Lotu” w rozgrywkach ligowych, choć końcówka lat osiemdziesiątych przyniosła ugruntowanie się ich pozycji w czubie tabeli klasy „A”, zahaczając nawet o klasę terenową.
Największy sukces zespół odniósł w 1987 roku, kiedy zajął II miejsce w rozgrywkach klasy „A” i awansował do klasy terenowej, w której jednak nie utrzymał się. Kolejny sezon 1989/90 tenisiści ponownie spędzili w klasie „A”.

Sekcja szachowa i brydża sportowego.

Najmłodsza z sekcji klubowych powstała tuż przed kolejną zmianą nazwy klubu – w 1966 roku. W tym samym roku drużyna szachowa zajęła pierwsze miejsce w ramach rozgrywek Spartakiady Powiatowej Gminnych Rad Narodowych. Indywidualnie pierwsze miejsce zajął Zdzisław Myślin. Oprócz niego w skład drużyny wchodzili: Jerzy Kołaczyk i Lucjan Chobot. W 1971 roku w turnieju o „Złotą Wieżę” – puchar przechodni MKKFiT w Częstochowie drużyna „Lotu” zajęła także pierwsze miejsce. Gorzej było w trzy lata później podczas Turnieju Gmin odbywającego się podczas powiatowej Spartakiady, gdzie drużyna uplasowała się na piątej pozycji.
W 1974 roku na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym zatwierdzono również powstanie sekcji brydża sportowego, która nie odniosła jednak wymiernych sukcesów na arenie regionalnej.
Planowano wreszcie utworzenie innych sekcji: strzeleckiej, pływackiej, ale zamierzenia działaczy przerosły możliwości klubu. Pomimo rozbudowy akwenu wodnego „Pająk” sekcja pływacka nie powstała, podobnie zresztą, jak i drużyny piłki ręcznej kobiet i mężczyzn, które planowano powołać, o czym już pisałem powyżej.
Warto wreszcie wspomnieć, że w 1989 roku w Konopiskach odbyły się mistrzostwa Polski młodzików i juniorów w warcabach stupolowych, jednak reprezentanci Konopisk nie odegrali w nich głównych ról.
Omawiany okres historii klubu pokazuje dwutorowość dróg sportowych klubu. Główne role odgrywała sekcja piłkarska z drużynami młodzieżowymi oraz sekcja tenisa stołowego. Na plus klubowym działaczom można zapisać próby poszerzenia aktywności klubu o nowe dziedziny. Niepowodzeń można upatrywać głównie w finansach i szczupłej bazie.
Lata 1957 – 1989 przyniosły klubowi także zaszczyty związane z rolą wychowawcy, jaką odegrał dla kilku bardzo dobrej klasy zawodników, związanych z „Lotem” od wieku juniorskiego. Trzeba zaznaczyć, że kilku z nich powróciło następnie, aby pomagać klubowi swym doświadczeniem i radą w czasach największych sukcesów sekcji.
Klub był wielokrotnie doceniany zarówno przez Radę Główną LZS oraz związki sportowe, czego efektem liczba przyznanych odznak i wyróżnień.

Najnowsza historia klubu związana jest głównie z sekcją piłki nożnej, która stała się wiodącą dziedziną działalności „Lotu”. Poza tym klub poszerzył zakres swojej aktywności sportowej o współorganizację imprez o charakterze ogólnopolskim – pucharu kraju w triathlonie i innych, podobnych imprez sportowych. Te ostatnie lata aktywności przyniosły także rozwój klubowej infrastruktury, który trwa jeszcze w czasie pisania niniejszej pracy.

W omawianym okresie zmieniła się również specyfika klubu: nie jest on już jedyną na terenie gminy organizacją sportową. W ostatnich latach powstało kilka nowych organizacji sportowych zainteresowanych głownie piłką nożną, co świadczy o rosnącym zainteresowaniu sportem w gminie Konopiska („Alkas” Aleksandria, „Pająk” Wąsosz, trwająca reaktywacja sekcji piłkarskiej „Ruchu” Hutki).
Niniejsza część pracy stara się pokazać, jak wygląda działalność klubu w nowych warunkach polskiej demokracji oraz w jakim kierunku idzie obecnie działalność zasłużonego dla regionu częstochowskiego LZS-u.

Współczesność klubu.

W nowych warunkach politycznych klub otrzymał solidne wsparcie ze strony gminy (wójt Mieczysław Chudzik). Zebranie sprawozdawczo-wyborcze odbyte w 1990 roku przyniosło kolejne, kosmetyczne zmiany w Zarządzie, który liczył nadal 13 osób. Prezesem po raz kolejny wybrano Mariana Wolnego, który miał trzech zastępców: Jerzego Walentka, Henryka Klechę oraz Alfreda Ściebiora. Sekretarzem pozostała Halina Wolna. Nie zaszła też zmiana, jeśli chodzi o klubowego skarbnika: nadal piastował tę funkcję Zdzisław Kruk. Członków zwyczajnych zarządu było siedmiu: Stanisław Sączek, Ryszard Pacak, Edward Trzepizur, Wiesław Dziedzicki, Kazimierz Barański, Andrzej Tanerski oraz Wacław Ciura.
Klubowy Zarząd doprowadził w 1990 roku do przyjazdu do Konopisk, z okazji Dnia Piłkarza, drużyny „Ruchu” Chorzów. Wynik meczu brzmiał 1:3 (0:3), ale był on sprawą drugorzędną. Była to kontynuacja działań propagatorskich, które rozpoczęto rok wcześniej wizytą sosnowieckiego „Zagłębia”.
Większe zmiany w Zarządzie przyniosły wybory z 1991 roku. Nowym prezesem wybrano Alfreda Ściebiora, a jedynym wiceprezesem pozostał Jerzy Walentek. Spośród innych przetasowań: do zarządu, jako członkowie zwyczajni weszli: Wojciech Bator, Andrzej Szymanek oraz Marian Wolny – były prezes i naczelnik Gminy. Z zarządu ustąpili wówczas: Henryk Klecha, Wacław Ciura i Kazimierz Barański. Powołano także Komisję Rewizyjną w składzie: Andrzej Atłasik (przewodniczący) i Włodzimierz Banasiak. Rok ten był jednocześnie 45. w działalności klubu; z tej okazji do Konopisk zawitał częstochowski Raków, pokonując miejscową drużynę w stosunku 5:1 (gol honorowy autorstwa Andrzeja Szymanka; dla Rakowa strzelali: Palacz, Pawłowski, Żebrowski, Włodarczyk i Spychalski).
W 1992 roku doszło do kolejnej zmiany Prezesa, którym został Zygmunt Jakubowski. Zebranie odbyło się 1 lutego tego roku. Poprzedni szef klubu – Alfred Ściebior – został wówczas drugim, obok Jerzego Walentka – wiceprezesem (ds. finansowych). Stanowisko sekretarza po Halinie Wolnej objął zaś Włodzimierz Banasiak. Do Zarządu weszli też nowi członkowie: Grzegorz Jarosz, Jerzy Kowalik i Ryszard Sobala, zastępując Pacaka, Tanerskiego i Batora.
Kolejne lata nie przyniosły większych zmian. Późniejsze wybory wprowadzały tylko kosmetyczne zmiany wśród członków Zarządu. W 1994 roku klub przeprowadził się do wyremontowanego budynku, w którym mieściła się dotychczas lekarska przychodnia gminna (tuż obok boiska piłki nożnej).
Kolejna – okrągła rocznica istnienia klubu przypadła na 1996 rok. Przygotowania do pięćdziesięciolecia podjęto już jesienią poprzedniego roku powołując Społeczny Komitet Obchodów. Jego przewodniczącym został Stanisław Sączek II. W skład zaś weszli: Z. Kruk, A. Szamanek, W. Bator, A. Ściebior, H. Wolna, M. Wolny, B. Pacak, R. Pacak, J. Polanowicz, Z. Jakubowski, W. Gidziela, A. Gidziela, W. Żukow, W. Banasiak, R. Szydłowski, R. Kościelniak, B. Kowalik, M. Janik, J. Walentek, W. Gorzelak, E. Trzepizur, E. Cierpiał, H. Jończyk oraz J. Wachowicz.
Komitet zakończył pracę w czerwcu 1996 roku. Z pieniędzy, które pozostały po organizacji imprez związanych z jubileuszem zamontowano w siedzibie klubu telefon oraz dokonano wpłaty reszty sumy do banku, w przyszłości planując z niej dokonanie zakupu aparatury nagłaśniającej.
Główne obchody miały miejsce w drugiej połowie czerwca. Głównym punktem była msza święta w kościele parafialnym pod wezwaniem Św. Walentego w Konopiskach, podczas której dokonano poświęcenia sztandaru. Następnie odbyła się druga część oficjalnych uroczystości (sala sportowa), podczas której przyznano odznaczenia Rady Głównej LZS. Kolejnego dnia odbył się mecz piłki nożnej z zaproszoną pierwszoligową drużyną „Rakowa” Częstochowa (wynik 1:11). Później oldboje klubu zmierzyli się z zaprzyjaźnioną drużyną z Dźbowa. Odbył się też cykl imprez rekreacyjno -rozrywkowych, które zorganizowano dzięki Gminnemu Ośrodkowi Kultury i Sportu w Konopiskach (kierownik Halina Wolna) i Ochotniczej Straży Pożarnej (komendant J. Wachowicz).
Dnia 15 grudnia 1997 roku ukonstytuował się nowy Zarząd. Prezes Jakubowski miał do pomocy dwóch wiceprezesów: ds. sportowych – Ignacego Polanowicza oraz ds. organizacyjnych – Romana Szydłowskiego. Zmiana zaszła też na stanowisku sekretarza klubu (Adam Gidziela). W tym roku dokonano też zakupu aparatury nagłaśniającej (20 000 000 złotych). Zatrudniono też na ½ etatu Panią E. Kamieńską, która prowadziła odtąd księgowość i dokonywała rozliczeń finansowych z Urzędem Skarbowym.
Kilka istotnych dla klubu wydarzeń miało miejsce u progu 1998 roku. Z powodu złego stanu zdrowia dymisję złożył Prezes – Zygmunt Jakubowski, którego zastąpił Roman Szydłowski (obowiązki przejął w dniu 15 marca 1998 roku). W tym samym dniu – 18 stycznia 1998 roku rezygnację z funkcji skarbnika ogłosił po wielu latach działalności Zdzisław Kruk. Zarząd zadecydował, że funkcja skarbnika zostanie zlikwidowana, a kompetencje przejmie wiceprezes ds. finansowych. Po kilku dalszych miesiącach, dnia 1 kwietnia 1998 roku wiceprezes ds. finansowych – Ignacy Polanowicz – złożył rezygnację z powodów osobistych, a zastąpił go Tadeusz Masina. Kadencja Zarządu w trudnym dla klubu pod względem finansowym i sportowym okresie (o czym napiszę w części dotyczącej sekcji piłki nożnej) zakończyła się kolejnym zebraniem sprawozdawczo-wyborczym, które odbyło się 17 stycznia 1999 roku.
Oprócz zmian, jakie nastąpiły we władzach klubu, podczas trwania kadencji, inne funkcje pozostały w dotychczasowych rękach: sekretarzem klubu był Adam Gidziela, od 15 marca 1998 roku także gospodarz klubu. Funkcję lekarza klubowego sprawował dr Wojciech Debudaj. W skład Zarządu wchodzili w tym czasie jeszcze: Wiesław Dziedzicki, Edmund Cierpiał, Aleksy Blukacz, Tadeusz Cierpiał, Zdzisław Kruk, Jerzy Walentek, Andrzej Szymanek, Alfred Ściebior, Bogdan Lachowski, Ryszard Kościelniak (jednocześnie opiekun drużyn juniorskich), Zbigniew Janicki oraz Jarosław Brącel (zrezygnował w trakcie kadencji, nie mogąc pogodzić obowiązków z nauką i pracą).
Po burzliwych latach 1997/98 zebranie ze stycznia 1999 roku przyniosło spore zmiany. Wybrano nowego Prezesa – Tadeusza Masinę. Pomagało mu trzech wiceprezesów: ds. organizacyjnych (Wiesław Dziedzicki), ds. finansowych (Wiesław Ciekot) oraz ds. sportowych (Roman Szydłowski). Bez zmian było na stanowisku sekretarza klubu, nie powołano już, zgodnie ze wcześniejszymi ustaleniami – skarbnika. Nowymi członkami Zarządu zostali: Janusz Korzekwa, Longin Wysocki, Andrzej Miżejewski (kierownik drużyny trampkarzy), Stanisław Michalczuk, Jerzy Socha (późniejszy wójt Gminy), Ryszard Kita i Jan Anykiel. Do zarządu powrócili także: Edward Trzepizur oraz Włodzimierz Banasiak. Z poprzedniego Zarządu pozostali: Tadeusz Cierpiał, Aleksy Blukacz oraz Ryszard Kościelniak (kierownik drużyny juniorów). Powołano także Komisję Rewizyjną w składzie: Wojciech Bator, Andrzej Atłasik oraz Zdzisław Kruk.
Rok 1999 przyniósł również ostatnią jak dotąd, kosmetyczną zmianę nazwy klubu. Odtąd zamiast Ludowego Klubu Sportowego „Lot”, nazywa się on Gminny Ludowy Klub Sportowy (GLKS) „Lot” Konopiska. Wiązało się to zarówno z charakterem, ale i pomocą, jakiej udziela klubowi Gmina Konopiska. „Lot” stał się jednostką budżetową Gminy Konopiska.
Klub zorganizował w tym czasie sporo imprez sportowych, o których napiszę poniżej. Wykonano też remont płyty boiska.
Zebranie sprawozdawcze, które odbyło się 20 lutego 2000 roku, udzieliło absolutorium Zarządowi za pierwszy rok działalności. Mając na uwadze konieczność wypracowania środków finansowych na bieżącą działalność klubu organizowano festyny na obiektach klubowych, z których dochód zasilał kasę klubu. Takie wydarzenia stały się stałym elementem letnich weekendów w Konopiskach. W 2000 roku odbyły się dwa takie festyny: 30 kwietnia i 1 maja.
Dnia 2 listopada Państwo A. W. Gidzielowie zrezygnowali z pracy jako gospodarze obiektów klubu. Na ich miejsce zatrudniono Panią O. Jabłońską.
Na przełomie 2000 i 20001 roku, dzięki pomocy Urzędu Gminy dokonano remontu pomieszczeń przynależących do klubu. Na remont złożyły się: malowanie, poprawa wylewek, wymiana wykładzin w budynku klubu, glazura i terakota w łazienkach i WC. Sponsorem tych prac był Prezes – Tadeusz Masina.
Kolejnym pomysłem Zarządu na podreperowanie budżetu klubowego było wydanie kalendarza „Lotu” na 2001 rok, z którego dochód zasilił kasę klubu.
Niestety, początek 2001 roku przyniósł też duże straty dla klubu. 17 stycznia wybuchł pożar na strychu budynku klubowego, którego przyczyną było zwarcie w instalacji elektrycznej. Zniszczeń dopełniła paradoksalnie akcja ratunkowa, gdyż użyta do gaszenia pożaru woda na skutek ujemnej temperatury zaczęła zamarzać i dokonała wielu zniszczeń. Niespodziewane wydatki na wymianę instalacji elektrycznej, reperację dachu oraz malowanie i usuwanie efektów pożaru spowodowały zakłócenia w budżecie klubu.
W tym samym roku odbyło się kolejne spotkanie pokoleń, zorganizowane z okazji 55-lecia klubu i 50-lecia sekcji piłki nożnej. Spotkanie zostało urozmaicone meczem odmłodzonej drużyny „Lotu” z „Braćmi Strach” oraz oldbojów „Lotu” z oldbojami częstochowskiej „Skry”. Głównym animatorem imprezy był Stanisław Sączek. Przy okazji klub odznaczony został złotą, honorową odznaką RG LZS-ów oraz złotą honorową odznaką PZPN.
Kolejne lata przyniosły dalszą stabilizację klubu. Najpierw na czele z Prezesem Atłasikiem, a następnie z aktualnie urzędującym (dane na styczeń 2007 roku) – Ignacym Polanowiczem „Lot” dalej gruntował swoją wysoką pozycję w regionie. W tym czasie bardzo dobrze układała się współpraca klubu z wójtem gminy – Jerzym Sochą, wicewójtem – Jerzym Żurkiem oraz dyrektorem Gminnego Zespołu Oświaty, Kultury, Sportu, Turystyki i Promocji – Zenonem Smoluchem. Dobre kontakty nawiązano też z Radą Gminy. Klub bazuje obecnie także na środkach pozyskanych z Gminy, sponsoringu firm prywatnych (Bracia Strach, firma Tabex). Poza tym czerpie środki na działalność bieżącą z organizacji imprez, festynów, a także biletów meczowych. Wszystko to musi pokryć zatrudnienie gospodarza obiektu, księgowej, 2 instruktorów piłki nożnej, rachunków za telefon i energię elektryczną. Transport meczowy zapewnia firma Tabex.
W 2006 roku klub zakończył gruntowny remont dotychczasowego stadionu. Wymieniono w całości płytę boiska, a także zamontowano trybuny na 350 miejsc. Trwają też prace nad powstaniem kompleksu sportowego na „Pająku”. Ma on obejmować trzy płyty boisk, korty tenisowe, boiska do siatkówki, koszykówki, budynek klubowy z częścią hotelową oraz ośmiotorową bieżnię.
Rok 2006 był pamiętny dzięki kolejnemu okrągłemu jubileuszowi – 60 -lecia klubu. Z tej okazji rozegrano w sobotę 20 maja 2006 roku mecz pomiędzy byłymi reprezentantami Polski oraz weteranami miejscowego „Lotu”. W spotkaniu wystąpiło dwóch graczy z drużyny Orłów Górskiego - Grzegorz Lato i Jan Domarski oraz grupa zawodników z pierwszoligowej niegdyś „Jagielloni” Białystok. Klika tygodni później Lot po raz kolejny uświetnił swój jubileusz, goszcząc I-ligowy zespół Górnika Zabrze, z którym przegrał spotkanie sparingowe 1:4 (1:1).
W sezon 2006/07 klub wszedł z nadzieją odegrania głównych ról w klasie okręgowej, a być może nawet zdobycia awansu do klasy międzyokręgowej. Niestety, na półmetku rozgrywek drużyna zajmowała trzecie miejsce, ale z dużą stratą punktową do literującej drużyny „Orła” Babienia-Psary zasilonego kilkoma piłkarzami nie mieszczącymi się w barwach II-ligowej „Polonii” Bytom.
Na zakończenie tej części, dla porządku chciałbym wymienić jeszcze obecne (dane na początek stycznia 2007 roku, przed zebraniem sprawozdawczo-wyborczym) władze klubu. W ich skład wchodzą: Prezes – Ignacy Polanowicz, wiceprezes ds. sportu – Edward Trzepizur, wiceprezes ds. organizacyjnych - Andrzej Tanerski, wiceprezes ds. finansowych – Bogdan Kowalik, sekretarz – Halina Wolna. Komisję rewizyjną tworzą: Wojciech Bator, Ryszard Szczerbak, Zdzisław Kruk. Członkami zwykłymi zarządu są: Adam Gidziela, Roman Szydłowski, Tadeusz Masina, Aleksy Blukacz, Wiesław Strach, Wojciech Debudaj, Andrzej Szymanek, Jerzy Walentek, Stanisław Sączek. Trenerami poszczególnych, aktualnie działających sekcji, są: Sławomir Bartłomiejczyk (trener seniorów, który zastąpił od 1 grudnia 2005 roku Andrzeja Szymanka po jego rezygnacji w związku z obowiązkami zawodowymi), Zbigniew Sączek (trener juniorów) oraz Michał Chaładaj (trener trampkarzy młodszych). Kierownikiem zespołu jest Zenon Chaładaj. „Lot” posiada obecnie cztery sekcje piłki nożnej: seniorów, juniorów starszych, trampkarzy starszych i trampkarzy młodszych. Brak jest tylko sekcji juniorów młodszych. W ostatnim dotychczas rozegranym spotkaniu zespół zwyciężył na własnym stadionie ekipę „Płomienia” Kuźnica Marianowa 3:1 (1:0). Następny mecz drużyna rozegra wiosną 2007 roku, tworząc dalszy etap historii „Lotu”.
Warto może kilka słów poświęcić wreszcie statutowi klubowemu, który sięga 1967 roku, kiedy to klub uzyskał osobowość prawną. Obecny Statut GLKS „Lot” składa się z siedmiu rozdziałów. Pierwszy z nich dotyczy omówienia osobowości prawnej klubu, jako stowarzyszenia sportowego. Działa on w oparciu o ustawy o kulturze fizycznej i prawie o stowarzyszeniach. W nazwie klubu zastrzeżono możliwość jej rozszerzania o nazwę ewentualnego sponsora. Struktura organizacyjna, cele działania, akty wewnętrzne oraz inne materiały wydane przez klub, a dotyczące jego działalności wewnętrznej pozostają w samodzielnych decyzjach władz klubowych.
Działalność klubowa zasadza się na pracy społecznej jego członków, ale w uzasadnianych przypadkach klub może zatrudniać pracowników etatowych.
Barwy klubowe są niebiesko – zielono – czarne (zgodne z przyjętymi w momencie powstania). Klub posiada też własną odznakę, emblemat, sztandar. Jest członkiem Zrzeszenia LZS i PZPN.
Klub prowadzi też działalność gospodarczą. Służy to pozyskaniu środków na działalność bieżącą. Szczegółowo rozpisano te możliwości w §8 rozdziału I statutu.
Kolejne sprawy normują dalsze rozdziały statutu. Jest w nim zapisane, że głównym celem działalności klubu pozostaje krzewienie kultury fizycznej, prowadzenie pracy wychowawczej i umożliwienie wszystkim chętnym z obszaru Gminy uprawiania sportu (głównie piłki nożnej). Cele te realizowane są przez współpracę z samorządami, przynależność do struktur sportowych, uczestnictwo w zawodach, organizowanie imprez masowych, działalność szkolno-wychowawczą.
Członkowie klubu dzielą się na: zwyczajnych, uczestników, honorowych oraz wspierających. Władze zaś, to Walne Zebranie Członków, na którym dokonuje się wyboru Zarządu i Komisji Rewizyjnej (powoływanej do kontroli działalności statutowej i finansowo-gospodarczej klubu). Kadencja władz trwa 4 lata, po dwóch odbywa się zebranie sprawozdawcze, a po czterech (pełnej kadencji) – sprawozdawczo-wyborcze. Podczas zebrania wszyscy członkowie dysponują głosami stanowiącymi, za wyjątkiem członków wspierających – z głosem doradczym.
W przerwach pomiędzy Walnymi Zebraniami na czele Klubu stoi Zarząd na czele z Prezesem. Składa się on z 9-15 osób, 1-3 wiceprezesów oraz skarbnika i sekretarza. Zarząd reprezentuje klub na zewnątrz, realizuje uchwały, zarządza funduszami, sporządza sprawozdania roczne i zatwierdza bilans, ustala strukturę wewnętrzną i regulaminy, przyjmuje nowych członków, ustala wysokość składek, podpisuje umowy ze sponsorami.
Majątek klubu stanowią: składki członkowskie, dobrowolne wpłaty, wpływy z organizowanych przez klub imprez, darowizny, dotacje, a także nieruchomości i ruchomości będące w gestii klubu (budynek klubowy, wyposażenie, sprzęt sportowy, itd. …).
Wszelkie zmiany statutu, czy nawet likwidacja klubu, muszą nastąpić przy udziale 50% liczby członków decydujących większością 2/3 głosów.
Sekcja piłki nożnej.
Omawiany okres działalności klubu jest jednym z bardziej udanych dla sekcji piłki nożnej. Dwukrotnie zdobyła ona awans do IV ligi śląskiej – bezpośredniego zaplecza III ligi państwowej. Przez pozostały okres czasu utrzymywała wysoki poziom – będąc zwykle w czubie rozgrywek częstochowskiej ligi wojewódzkiej (popularnej „okręgówki”). Poza tym ciągle miała miejsce i trwa nadal rozbudowa infrastruktury sportowej, która ma za zadanie dopomóc w rozwoju sportowym klubu.
1989 rok drużyna seniorów powitała w klasie „A”, gdzie zajęła piąte miejsce. Poziom ten utrzymywała jeszcze w przeciągu kolejnych kilku sezonów. W tym czasie rozgrywała mecze towarzyskie z uznanymi ligowcami („Zagłębie” Sosnowiec, „Ruch” Chorzów, częstochowski „Raków”), o czym pisałem już powyżej.
Przełomowy dla dalszego działania drużyny okazał się rok 1992. W tym czasie piłkarze „Lotu” zwyciężyli także w turnieju o „Białą Piłkę”, reprezentując Częstochowę w meczach z Myszkowem (4:3) i Lublińcem (2:1). W czerwcu tego roku kierowana przez Stanisława Sączka, Andrzeja Szymanka i Andrzeja Tanerskiego drużyna zdobyła po barażach awans do ligi okręgowej (wojewódzkiej). Po zajęciu I miejsca w klasie „A” grupie II drużyna przegrała pechowo baraże ze „Smugami” Kamyk 1:3. Na szczęście dla klubu z rozgrywek wycofał się drugi zespół „Sparty” Lubliniec i częstochowski ZPN zadecydował o drugiej rundzie baraży o wolne miejsca w lidze. Lot pokonał Glinicę 5:2 i uległ „DEAL-owi” Panki 2:3. W trzecim meczu Panki pokonały Glinicę 6:0. Do klasy wojewódzkiej awansowały: „DEAL” i „Lot”. Spory sukces odnieśli też wówczas juniorzy, plasując się na III miejscu w klasie „A”. Piłkarze zwyciężyli także w turnieju zorganizowanym z okazji Święta Niepodległości, odnosząc sukces w turnieju zorganizowanym przez WKFiT UM w Czestochowie. W czerwcu 1992 roku Bartosz Kowalski – gracz „Lotu” – reprezentował okręg Katowice w rozgrywkach o Puchar Michałowicza. Był to rzadki przypadek, kiedy w tego typu imprezie występował gracz z LZS-ów.
Pierwszy mecz w „okręgówce” drużyna rozegrała z „Olimpią” Huta Stara, zwyciężając 6:2 (3:1). Gole zdobyli: A. Szymanek – 4, A. Tanerski – 1 i T. Tronina – 1. Lot wystąpił w składzie: Kaim – Walentek, A. Frania, Blukacz, Tronina, Tanerski, Kościelniak (46`Kołodziejczyk), Sączek, Banasiak, A. Szymanek, Nogalski. Za tym zwycięstwem poszły następne, co zbliżyło Lot do kolejnego triumfu. W przerwie międzyrozgrywkowej odmłodzony zespół „Lotu” zwyciężył w Kuźnicy Marianowej, zdobywając Puchar naczelnika WSiT w Częstochowie, pokonując „Ruch” Hutki 3:1 i „Płomień” Kuźnica 1:0. Największym, jak dotychczas sukcesem, było wywalczenie już w następnym sezonie 1992/93 kolejnego awansu, tym razem do IV ligi międzyokręgowej – śląskiej, zaplecza III ligi. Pomogli w tym nowi zawodnicy: Wojciech Sączek, Adam Stankowski, Mariusz Drej oraz Ryszard Nogalski. Sukces był tym większy, że drużyna przystępowała do sezonu z pozycji beniaminka. W tym czasie zespół odniósł 22 zwycięstwa w 30 spotkaniach. Decydujące punkty zdobyto w 29. kolejce, pokonując w wyjazdowym spotkaniu „Wartę” Kamieńskie Młyny 5:1. Królem strzelców ligi wojewódzkiej z 48 trafieniami został Andrzej Szymanek. Także i drużyna juniorska odniosła bardzo duży sukces, awansując do ligi okręgowej. Z kolei trampkarze podczas „Turnieju Piłkarska Kadra Czeka” zdobyli awans do rozgrywek centralnych (trener Andrzej Szymanek) w Kaliszu.
Występy w IV lidze trzeba było poprzedzić pracami nad boiskiem, które trzeba było dostosować dla wymogów tej klasy rozgrywkowej (ścięcie gałęzi drzew nad płytą boiska, odgrodzenie murawy od kibiców). Przed sezonem klub wzmocnili: Jacek Klama z „DEAL-u” Panki oraz Jerzy Fronczak – były bramkarz „Olimpii” Huta Stara. Pierwszy mecz w tej klasie rozgrywkowej „Lot” rozegrał na swoim boisku ze „Stalą” Bielsko, ulegając 1:3 (1:1). Honorowego gola strzelił w 41 minucie Mariusz Drej (wyrównując wówczas stan meczu), a „Lot” wystąpił w składzie: Kardacz – Blukacz (J. Szymanek), Tanerski, Walentek, Kowalik – A. Stankowski, W. Sączek, Tronina, Klama (Ciechanowski), A. Szymanek, M. Drej. Zespół prowadził Stanisław Sączek II. W przerwie rozgrywek, z zajmującego 14 lokatę zespołu odszedł jednak szkoleniowiec drużyny - S. Sączek II (z powodów zdrowotnych), którego zastąpił Zbigniew Ormańczyk. Klub pozyskał za to kolejnych zawodników: Włodarczyka (bramkarz) z „Rakowa” oraz Szecówkę (także „Raków”). Sezon zakończono jednak na 15 miejscu, co wiązało się ze spadkiem.
Pobyt seniorów w IV lidze był krótki, liga okazała się być zbyt silną dla zespołu „Lotu”. Poza tym na minus odbiła się rezygnacja dotychczasowego trenera, z którym związane były największe sukcesy klubowe.
Drużyny juniorów i trampkarzy znalazły się w tym roku w czubie swoich klas rozgrywkowych.
Pierwszy sezon po spadku do klasy wojewódzkiej drużyna zakończyła na piątym miejscu. W tym roku zakończono oświetlanie boiska, a dwaj młodzi zawodnicy „Lotu”: Rafał Koperkiewicz i Tomasz Urbański zostali powołani na konsultacje kadry Polski juniorów młodszych.
W maju 1996 roku kolejny młody wychowanek „Lotu” – Arkadiusz Musik znalazł się w składzie drużyny piłki nożnej OZPN-u Częstochowa na Puchar Michałowicza i Kuchara, która pokonała w finale rozgrywek na szczeblu makroregionu Katowice 2:1 (1:1).
Najbliższe kilka sezonów I zespół „Lotu” spędził w V lidze wojewódzkiej (okręgowej). Zwykle drużyna plasowała się w górnej połowie tabeli. Wyjątkiem był kryzys, jaki dotknął drużynę w końcu lat 90-tych. Już sezon 1996/97 pokazał objawy kryzysu. Drużyna roztrwoniła dorobek z rundy jesiennej plasując się wiosną 1997 roku dopiero na ósmym miejscu. Wyłamali się z tego tylko juniorzy, którzy w przerwie międzyrozgrywkowej zajęli drugie miejsce w turnieju zorganizowanym w częstochowskiej Hali „Polonia” przez OZPN i Urząd Miasta w Częstochowie (ulegli w finale 0:1 drużynie „Rakowa”). Najlepszym piłkarzem tego turnieju został wybrany gracz „Lotu” – Rafał Koperkiewicz. Jesienią 1997 roku, w pierwszej rundzie sezonu 1997/98 zespół zdobył w dziewięciu pierwszych kolejkach tylko trzy punkty. W związku z tym 14 września złożył dymisję trener Andrzej Szymanek, a jego obowiązki przejął prowadzący dotychczas trampkarzy były gracz „Śląska” Wrocław i „Rakowa” Częstochowa – Mirosław Sieja. Pod jego wodzą na wiosnę drużyna odbiła się od dna tabeli, zdobywając w II rundzie aż 29 punktów (jesienią tylko 7). W przerwie pomiędzy rundą jesienną, a wiosenną dokonano zamontowania na stadionie nowych bramek, poprzednie nie spełniały wymogów rozgrywek. Trener Sieja, który miał znaczący wkład w zażegnanie kryzysu i uniknięcie spadku do klasy „A” zrezygnował z funkcji w sierpniu 1998 roku (powodem były zbyt wysokie dla klubu wymagania finansowe szkoleniowca). Zastąpił go były bramkarz I-ligowego „Rakowa” – Arkadiusz Gaik – występujący już wcześniej w „Locie”, jako bramkarz. W drużynie pojawił się też inny gracz z Częstochowy – Arkadiusz Lampa, który objął jednocześnie funkcję instruktora drużyny trampkarzy. Wzmocniona trzema byłymi graczami z rodowodem ligowym drużyna powróciła do czołówki klasy okręgowej. Dzięki dobrym występom, zarząd wspólnie z trenerem Gaikiem, postawił sobie za cel na sezon 1999/2000 ponowny awans do IV ligi śląskiej.
W tym czasie działalność klubu nie ograniczała się do I drużyny. Na boisku w Konopiskach organizowano turnieje sołectw, które miały na celu upowszechnienie w gminie kultury fizycznej (zwycięstwo sołectwa Aleksandria w 1998 roku i sołectwa Konopiska w 1999 roku). Organizowano także turnieje szkół podstawowych, aby pomóc w selekcji młodzieży szkolnej do sekcji trampkarzy i tym samym stworzyć silną bazę szkolenia młodzieży.
Koniec 1999 roku przyniósł drużynie I miejsce w lidze. Sukces zakłócił tylko nieprzyjemny incydent, który miał miejsce podczas meczu w Konopiskach 25 października 1999 roku z częstochowską „Victorią”, kiedy to doszło do naruszenia nietykalności cielesnej sędziego podczas meczu, przez jednego z pseudokibiców, który dostał się na murawę stadionu. Klub został za to ukarany karą porządkową w wysokości 500 złotych. Takich wybryków zdarzyło się na szczęście w całej historii klubu jedynie kilka.
Także i drużyna trampkarzy odniosła w tym roku duży sukces, zajmując III miejsce w I Ogólnopolskim Turnieju Młodzików w Blachowni. Otrzymali za to komplet przenośnych bramek oraz 14 piłek.
Rok 2000 rozpoczął się od zwycięstwa drużyny trampkarzy w turnieju halowym w Hutkach koło Konopisk. W maju zorganizowano także kolejny turniej dla szkół podstawowych, szukając narybku dla drużyn juniorskich. Wreszcie w dniu 18 czerwca 2000 roku I drużyna mogła cieszyć się z drugiego w historii awansu do IV ligi piłki nożnej. Stał się on faktem dzięki zawodnikom, występującym w „Locie” podczas sezonu 1999/2000. Byli to: Arkadiusz Gaik (bramkarz), Tomasz Musialik (bramkarz), Rafał Komar, Tomasz Szecówka, Mariusz Komar, Artur Lampa, Grzegorz Dzianok, Dariusz Cierpiał, Przemysław Tanerski, Tomasz Ciechanowski, Bartosz Kowalski, Przemysław Kożuch, Sebastian Rajek, Marek Masztalerz, Mariusz Walentek, Wojciech Kiełbasa i Arkadiusz Szymanek. Kwestia awansu rozstrzygała się już po sezonie: na boisku rozgrywki wygrała drużyna „Sparty” Szczekociny, lecz w trakcie weryfikacji wyników dokonano przywrócenia wyniku boiskowego meczu pomiędzy „Spartą”, a „Olimpią” Truskolasy, wcześniej zatwierdzonego jako vo. 3-0 dla „Sparty” (udział nieuprawnionego zawodnika w zespole „Olimpii”). „Sparcie”, zamiast trzech punktów za walkower, pozostał tylko jeden za remis boiskowy (0:0). Dzięki temu w tabeli „Spartę” wyprzedził wcześniej drugi ze stratą jednego punktu „Lot”. Sprawa na skutek odwołań drużyny ze Szczekocin oparła się nawet o Naczelną Komisję Odwoławczą przy PZPN, która ten zatwierdziła ostateczne decyzje regionu.
Po zakończeniu sezonu, aby móc dobrze zaprezentować się w gronie IV-ligowców, zespół znacząco wzmocniono. Zasilili go: Sebastian Mazur z „Dragona” Rusinowice, Leopold Kurzyński z KS Stradom Częstochowa, Łukasz Stachyra z „Polonii” Poraj, Arkadiusz Andruszkiewicz z „Płomienia” Kuźnica Marianowa, a także Rafał Popko występujący wcześniej w „Rakowie” Częstochowa i „Aluminium” Konin. Już w trakcie rozgrywek doszli jeszcze: Adam Awdiejew i Krzysztof Stępień – obaj z częstochowskiego „Rakowa”. W wyniku tych wzmocnień zespół po pierwszej rundzie IV-ligowych rozgrywek zajmował XIII pozycję, ale z realnymi szansami na utrzymanie. W tym czasie zrezygnował jednak z pełnienia swej funkcji trener Arkadiusz Gaik, którego żądań finansowych klub nie był w stanie zaspokoić. Jego funkcję przejął grający trener – Przemysław Kożuch (nie zdecydowano się, wbrew spekulacjom, zatrudnić Mirosława Siei, czy Mirosława Macińskiego). Drużynie nie udało się jednak utrzymać w lidze i ponownie wylądowała w „okręgówce”, gdzie z powodzeniem gra do dziś (stan na sezon 2006/07). Dość dużym sukcesem był udział „Lotu” w sezonie 2000/2001 w finale Pucharu Polski na szczeblu okręgu, gdzie zespół zmierzył się na boisku w Kłobucku z „Victorią” Częstochowa (wówczas niżej notowaną), przegrywając 1:2 (1:0). Lot zdobył nawet prowadzenie po golu Rajka w 4 minucie, ale trafienia Gładysza (51) i Szmigiela (76) pogrzebały nadzieje graczy z Konopisk na reprezentowanie okręgu w PP na szczeblu centralnym.
Obecny zespół Lotu, to drużyna kierowana przez dwóch doświadczonych zawodników: Sebastiana Rajka i Bartosza Kowalskiego. Do nich dołączyła utalentowana młodzież: Daniel Górniak, Damian Skoczylas, Karol Tomczyk i Damian Kościelniak.
Obecną kadrę tworzą: bramkarze: Sławomir Adamczyk (05.11.77), Damian Kościelniak (12.04.88), Marcin Łobacz (10.07.85), Tomasz Musialik (23.01.81), obrońcy: Damian Baliński (20.10.85), Daniel Górniak (27.01.88), Artur Jarzyn (24.06.81), Radosław Kamiński (26.06.84), Tadeusz Klyta (14.07.69), Damian Kościelny (28.11.84), Marek Mastalerz (06.06.83),
pomocnicy: Janusz Bryła (30.01.83), Sebastian Dziubek (17.03.76), Mariusz Jarzyn (19.07.82), Jarosław Kostarczyk (06.11.81), Bartosz Kowalski (06.09.77), Damian Skoczylas (09.11.88), Adam Szczerbak (24.10.86), Karol Tomczyk (05.09.89) oraz napastnicy: Marcin Kobus (30.11.80), Sebastian Rajek (21.09.76), Mariusz Sirek (03.10.84) i Patryk Tame (11.10.82).

Inne sekcje i działalność sportowa w latach 1989-2006.

Spośród innych obszarów aktywności sportowej klubu można wspomnieć jeszcze o wykazującej pewną aktywność w początku lat dziewięćdziesiątych sekcji tenisa stołowego dziewcząt i chłopców. Do najważniejszych osiągnięć w tej dziedzinie można zaliczyć drugie miejsce, jakie drużyna kobieca uzyskała w rozgrywkach klasy wojewódzkiej w sezonie 1991/92 oraz czwarte miejsce zajęte w rozgrywkach wojewódzkich przez drużynę męską w sezonie 1992/93 (11 zwycięstw i 1 remis w 18 spotkaniach). Trzy poprzednie sezony w klasie terenowej przynosiły drużynie męskiej tylko szóste i siódme miejsca (ostatnie w stawce), tym większy był to sukces. W tym samym sezonie kobieca drużyna zwyciężyła w rozgrywkach klasy wojewódzkiej, przegrywając dopiero w barażach prawo do gry w II lidze tenisa stołowego (w drużynie występowały m.in. Edyta Klimas, Ewa Pasek, Beata Kott, Elżbieta Ślusarczyk, Bożena Jabłońska). Kierownikiem zespołu był Jerzy Łęgowik. W barażach o ligę tenisistki spotkały się z zespołami „Transbudu” Oświęcim (3:7), „Ruchu” Zdzieszowice (7:3) i „Kolejarza” Gliwice (4:6). Zajmując trzecie miejsce w turnieju uzyskały dodatkową szansę na awans w meczu ze spadkowiczem z II ligi. Niestety, możliwości tej nie wykorzystano.
Początek lat dziewięćdziesiątych przyniósł także kilka pucharów zdobytych przez juniorów, juniorki oraz dzieci do lat 13 i 14 (m.in. w Turnieju o Puchar Przeglądu Sportowego).
Jeśli idzie o sekcję koszykówki, to w poprzedniej części pracy pisałem już o osiągnięciach z początku lat dziewięćdziesiątych, jakie były udziałem drużyny juniorskiej. W sezonie 1992/93 powstał klub GOKiS Konopiska – drużyna koszykówki mężczyzn, która zaczęła regularnie grać w rozgrywkach mistrzowskich (włącznie z sezonem 2006/07). Działa ona jednak poza głównymi strukturami klubowymi (za wyjątkiem początków istnienia), dlatego działalność jej pozwolę sobie w tym miejscu pominąć.
Można jeszcze dodać, że z okazji 50-lecia klubu, w lutym 1996 roku odbyły się nieoficjalne mistrzostwa szkół rolniczych województwa w koszykówce, które rozegrano na sali sportowej w Konopiskach. Zespół GOKiS-u zajął w nich drugą lokatę, ustępując tylko ZSR Olesno, a wyprzedzając drużyny ze Szczekocin, Gosławic i Myszkowa.
Nowością w działalności klubu była organizacja dnia 2 października 1999 roku przy współudziale Rady Głównej LZS-ów Ogólnopolskich Biegów Przełajowych. Zawody przeprowadzone zostały na terenach należących do Ośrodka Harcerskiego „Pająk”. Główne zasługi w perfekcyjnym zorganizowaniu imprezy, co wielokrotnie podkreślała prasa, przyznać należy szefowi częstochowskich LZS-ów – Stanisławowi Sączkowi, władzom Konopisk na czele z wójtem – Mieczysławem Janikiem oraz przewodniczącemu komitetu organizacyjnego – Andrzejowi Atłasikowi. W zawodach wzięło udział 700 biegaczy z 15 województw, reprezentujących aż 81 LKS-ów i LZS-ów.
Klub współorganizował też kolejne duże imprezy ogólnopolskie, do jakich można zaliczyć Puchar Polski w triathlonie z lat: 2001 (sierpień), 2002 i 2003 (lipiec) oraz Mistrzostwa Polski w duathlonie z 2004 roku. Zresztą ośrodek częstochowski jest w tej dyscyplinie coraz silniejszy, o czym świadczą sukcesy częstochowianki – Ewy Dederko. Przy okazji można jako ciekawostkę podać, że Stanisław Sączek II aktywnie działa w częstochowskim Wiodącym LKS „Kmicic”, który jest w czołówce polskich klubów w triathlonie.
Pewne sukcesy odnosiła też sekcja dżudo, współorganizowana razem z GOKiS Konopiska. Jednym z nich było trzecie miejsce Przemysława Winka w kategorii do 60 kg i także trzecia pozycja Pawła Kasztelana do 65 kg w mistrzostwach Zagłębia w Sosnowcu.
W ramach propagowania sportu w regionie klub gościł też na spotkaniach z młodzieżą kilku znakomitych byłych zawodników z różnych dyscyplin sportu. W kwietniu 1999 roku z okazji Centralnych Dni Olimpijczyka w Konopiskach gościł były znakomity piłkarz – Zygmunt Anczok. Podobna okazja była pretekstem do spotkania ze znakomitym niegdyś siatkarzem, a obecnie trenerem – Stanisławem Gościniakiem. W Konopiskach gościła również doskonała polska lekkoatletka minionego okresu – Irena Szewińska (2001 rok), która wzięła m.in. udział w otwarciu gmachu Gimnazjum. W 2006 roku ponownie do Konopisk zawitał Zygmunt Anczok, a towarzyszyła mu tym razem znakomita pięcioboistka – Małgorzata Rydz.

„Lot” był w przeciągu swej 60-letniej historii kopalnią talentów nie tylko dla piłki nożnej, ale i innych dyscyplin sportu (m.in. lekkiej atletyki: skoczek wzwyż – Zdzisław Komender reprezentował swego czasu I-ligowy Śląsk Wrocław).
Wielu sukcesów klubu nie byłoby bez Stanisława Sączka II, znakomitego piłkarza, tenisisty stołowego, najbardziej utytułowanego spośród trenerów Lotu. Był on i jest organizatorem wszystkich ważniejszych jubileuszy klubowych, aktywnie działał też w RG LZS (przewodniczył jej).
Omawiany w niniejszej części pracy okres, to dla klubu przede wszystkim działalność sekcji piłkarskiej. Przyniosła ona najwięcej emocji, szczególnie począwszy od lat dziewięćdziesiątych. W najnowszy okres historii klub wchodzi z dużymi nadziejami, które wiążą się przede wszystkim z rozwojem infrastruktury, finansowanej częściowo z funduszy unijnych oraz z młodą i perspektywiczną drużyną piłkarską, która daje nadzieje na przyszłość na kolejny upragniony awans do wyższej klasy rozgrywkowej (IV ligi).

Ciąg dalszy nastąpi....